เช้า...
พี่เค้กกลับบ้านเห็นว่าตอนบ่ายจะมาหาฉันใหม่
เมื่อคืนฉันแทบไม่ได้นอนเลยเกือบทั้งคืน สภาพจิตใจตอนนี้มันแย่มากจริงๆ ภาพพี่คริสกับพี่เค้กและคำพูดทุกคำพูดของพี่คริสยังคงวนเวียนอยู่ในหัวฉัน ฉันเหมือนคนจิตตก เหม่อลอย ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากนอนนิ่งๆ แล้วมองไปที่เพดานห้อง น้ำตายังคงไหลลงมาอาบแก้มไม่หยุด
การร้องไห้ที่ไม่มีเสียงสะอื้น ฉันเพิ่งรู้ว่ามันทรมานมากกว่าร้องไห้ออกมาดังๆ สะอีก
"พี่ไม่สน...พี่..พี่..ยังชอบเค้กอยู่นะ พี่ไม่เคยลืมเค้ก "
"พี่จะเลิกกับคะนิ้ง"
คำพูดของพี่คริส ทำไมถึงพูดได้แบบไม่ลังเลขนาดนี้นะ ที่ผ่านมาไม่เคยรักฉันเลยหรอ แล้วที่ขอฉันคบที่มาหวงมาหึงฉัน มันคืออะไร มาหลอกให้ฉันรักแล้วจะมาทิ้งกันง่ายๆแบบนี้หรอ ไม่ถามฉันหน่อยหรอว่าฉันรู้สึกยังไง ฉันอยากเลิกรึป่าว
ถ้าถามฉันตอนนี้ฉันคงตอบได้แบบไม่ลังเลว่า ฉันรักพี่คริส ฉันไม่อยากให้พี่คริสไปจากฉัน ถึงมันจะเจ็บที่ฉ
