วันต่อมา ช่วงดึกๆ....
ฉันโทรหาพี่คริสทั้งวันพี่คริสรับสายฉันอยู่แค่ครั้งเดียวบอกว่าติดธุระ เสร็จแล้วจะโทรกลับ ฉันก็รอแล้วรออีกรอจนค่ำ แต่พี่คริสก็ไม่มีวี่แววจะโทรมาเลย โทรไปหาก็ไม่รับ ฉันนอนมองประตูห้องทั้งวันหวังว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาจะเป็นพี่คริส แต่ก็ผิดหวังตลอด…
“หายไปไหนนะ ทำไมไม่เคยบอกกันเลย เฮ้อ” ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ
น้อยใจอีกแล้วสิเรา บางทีพี่คริสอาจจะติดธุระจริงๆก็ได้...ฉันแค่คิดมากไปเอง
ฉันคิดมากเรื่องพี่คริสจนเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนได้ยินเสียงคนคุยกันดังเข้ามาในหู ทำให้ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆ ห้อง ภายในห้องเปิดไฟสะหลัวสะหลัวอยู่
ฉันมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นจะมีใคร แล้วเสียงคนคุยกันมันมาจากไหน..รึว่า ผะ ผี จะหลอก
ฉันรีบดึงผ้าขึ้นมาจะปิดหน้าแต่หางตาดันไปสะดุดตรงระเบียง
มันเป็นเงาของผู้ชายกับผู้หญิง พอเห็นแค่นั้นฉันก็รู้ทันทีว่าคนที่อ
