ชิงหลิงกับจ้าวเจ๋อหยวนเมื่อกลับถึงเรือน ต่างก็รีบไปจัดการต้มปูนขาวทันที ชิงหลิงนางหาผ้ามาปิดปากให้จ้าวเจ๋อหยวน พร้อมทั้งบอกให้เขาระวังอย่าให้ถูกน้ำที่ต้มโดยเด็ดขาด เพราะครั้งนี้รุนแรงกว่าน้ำด่างที่นางโดนมากนัก
“หลิงหลิง ผูกผ้าให้ข้าหน่อย” เขาเอ่ยเสียงอ้อนนาง
ชิงหลิงนางก็ผูกผ้าให้เขาอย่างเต็มใจ เพราะยังเห็นใจเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาอยู่ นางอดจะสงสารเขาไม่ได้ที่ถูกมารดาเลี้ยงกลั่นแกล้งเช่นนี้
จ้าวเจ๋อหยวนก็ถือโอกาสโอบเอวของนางไว้ เหมือนเขาจะรู้ว่าหากทำตัวน่าสงสารชิงหลิงนางจะใจอ่อนกับเขาแทบจะทุกเรื่อง
เมื่อนางผูกผ้าปิดหน้าให้เขาเสร็จ จ้าวเจ๋อหยวนจึงซุกหน้าลงกับซอกคอของนาง ราวกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่เรือนของตระกูลโจวทำให้เขาบอบช้ำยิ่งนัก
“ไม่เป็นอันใดนะเจ้าค่ะ ท่านยังมีข้ากับอาเยี่ยนอยู่ด้วย” นางลูบหลังให้เขาเพื่อปลอบประโลม
ชิงหลิงนางไม่รู้เลยว่านางกำลังตกหลุมพรางของสุนัขจิ้งจอกเข้าเสีย
