หนึ่งชั่วยามต่อมาจ้าวเจ๋อหยวนก็แบกต้นเหมยกุ้ยมาเต็มสองตะกร้า
“พอหรือไม่”
ชิงหลิงลุกขึ้นไปดูต้นเหมยกุ้ยที่จ้าวเจ๋อหยวนเก็บกลับมาให้ เขาขุดมานับสิบต้น แต่ในตอนนี้นางต้องการดอกเสียมากกว่า
“ต้นพอแล้ว แต่ข้าอยากได้ดอกของมัน” นางมองเขาด้วยท่าทางเกรงใจ เพราะถ้านางอยากได้เขาต้องไปเก็บมาให้อีกรอบ
“เช่นนั้นข้าจะพาเจ้าไปส่งที่เรือนเสียก่อน แล้วจะกลับมาเก็บให้อีกครั้ง”
“ขอบคุณท่านมาก” ชิงหลิงนางยิ้มอย่างดีใจ
ทั้งสองเดินลงจากเขา ชิงหลิงที่พักจนหายเหนื่อยแล้วทั้งยังตื่นเต้นเรื่องเหมยกุ้ยที่ได้มานางจึงลืมเรื่องความเหน็ดเหนื่อยไปเสียเลย
กลับถึงเรือนจ้าวเจ๋อหยวนก็นำต้นเหมยกุ้ยทั้งหมดออกมาวางไว้ตรงที่ชิงหลิงนางชี้ให้เขาวาง ก่อนจะออกจากเรือนเพื่อไปเก็บดอกไม้ให้นางอีกรอบ
ชิงหลิงเมื่ออยู่ที่เรือนนางก็จัดการปลูกต้นเหมยกุ้ยที่ได้มาทั้งหมด เพื่อที่จ้าวเจ๋อหยวนกลับมาเขาจะได้ไม่ต้องมาปลูกให้นางอีก
มีดอกบา
