จ้าวเจ๋อหยวนดึงตัวนางมาให้ขึ้นนั่งบนตักของเขา ก่อนจะกอดนางจากด้านหลังไว้แน่น
“หลิงหลิง เจ้าจะทำให้ข้าโมโหจนตายใช่หรือไม่” เขาซุกหน้าลงบนแผ่นหลังของนาง
“ข้ารู้แล้ว ต่อไปจะไม่ทำเช่นนี้อีกแล้ว” ชิงหลิงก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
การใช้ชีวิตของนางในภพหน้ากับภพที่แล้วช่างแตกต่างกันจนนางไม่อาจทำตัวได้ถูก ถึงอย่างไรก็ต้องมีผิดพลาดกันบ้าง
จ้าวเจ๋อหยวนเห็นใบหน้าของนางที่รู้สึกผิดก็อยากจะอุ้มนางเข้าห้องไปปลอบประโลมเสียให้เต็มรัก แต่ก็จำต้องยอมปล่อยนางเสียก่อน เพราะเสี่ยวโกวเดินเข้ามาสอบถามนางเรื่องของที่ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ชิงหลิงนางจึงได้กลับไปจัดการยาสระผมที่นางทำไว้ด้านหลังเรือน ตอนนี้ของมีเพียงพอให้ส่งให้ฟู่จิ้งไปได้นานถึงสามเดือน
เมื่อมีสามคนแม่ลูกนางจึงไม่ได้เหนื่อยมากนัก แล้วก็ไม่ต้องเร่งทำของเช่นในตอนแรกอีกแล้ว
ตกดึกจ้าวเจ๋อหยวนก็จัดการนางตามที่เขาพูดไว้จริงๆ เมื่อพาบุตรชายเข้านอนเรียบร้อย
