ฉันวางมือถือลงแล้วทำงานต่อ จนออกเวร เขาก็ยังไม่อ่าน ไม่ตอบไลน์... ตอนนี้ฉันได้แต่ยืนเล่นมือถือรอไคล์มารับ ใจก็อยากโทรบอกไทม์ก่อน แต่พอจะกดโทรหาเขา ไคล์ก็ดันมาพอดี
เปิดประตูขึ้นไปนั่ง รถไคล์ก็หอมเหมือนเดิม... แถมเขายังยิ้มน่ารักให้ฉันอีก นี่เขาไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ
“ร้านเดิมโอเคไหม”
“โอเค… ร้านเดิมอร่อยดี เอ่อ… ไคล์ น้ำปั่นมีเรื่องจะคุยด้วย” เขายกมือห้ามฉันทันที
“ถึงร้านก่อนละกัน” เอิ่ม… นี่ฉันรีบไปใช่ไหม
ฉันนั่งเงียบตลอดทาง... ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้จะพูดอะไร รู้สึกหวั่นใจแปลก ๆ กลัวไทม์รู้... แล้วเขางอนฉันหนักไปอีก ฉันจึงตัดสินใจไลน์บอกเขาก่อนเพื่อตัดปัญหา
-LINE-
ฉัน: ไทม์... ฉันออกไปกินราเมงกับเพื่อนนะ วันนี้จะเคลียร์ทุกอย่างให้จบ
ฉันส่งไปสักพัก เขาก็ไม่อ่านไลน์ฉันเลย เอาเถอะ ถือว่าฉันบอกแล้ว อย่ามาว่ากันทีหลังแล้วกัน
และฉันก็มาถึงร้านราเมง รสชาติราเมง บรรยากาศทุก ๆ อย่างมันเหมือนเ
