“ปลายฟ้า… เขาเป็นอะไร ฮือ ๆ”
“...” เงียบ ทุกคนเงียบมาก มีแต่ทิชา… ที่หันมามองฉันทั้งน้ำตา
จนมือนึงเข้ามาสวมกอดฉันจากด้านหลัง
“ร้องทำไมคะ” ไทม์!
ฉันหันควับไปมองเขาทันที ตอนนี้หน้าเขาซีดมาก... ซีดเหมือนคนตาย แต่แววตาเจ้าเล่ห์นั้น ยังมองฉันเป็นประกายเหมือนเดิม
“ไทม์… นายเป็นอะไรฮือ ๆ ทำไมไม่มีใครพูดเลย อย่าบอกนะว่านายเป็น... เอดส์อ่ะ!” ฉันถามสิ่งที่ตัวเองกลัวที่สุดออกไป จนทุกคนหันมองหน้ากันทันที
“…” ให้ตาย… เหมือนจะเป็นลม ไม่จริงใช่ไหม? ทำไมมองหน้ากันแบบนั้น!
“ฮือ ๆ อิไทม์ นายมีลูกไม่ได้นะ ถ้านายเป็นเอดส์อ่ะ แล้วนี่… ฉันติดแล้วใช่ไหม จะลงอ่างจะกินใคร ทำไมไม่ใส่ถุงยาง ไอ้โง่! ฮือ ๆ ถ้าฉันท้องขึ้นมาลูกฉันไม่ติดไปด้วยเหรอ ฉันฆ่านายแน่… ถ้าเอาโรคมาใส่ฉันกับลูกอ่ะ ทำไมไม่เซฟตัวเองบ้าง ฮือ ๆ”
อยู่ ๆ เขากอดฉันแน่น แล้วก้มมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ ไม่เกรงใจสายตาใครในห้องเลย
“ใจเย็น ๆ ไม่ได้เป็นอะไ
