ไทม์ | ทรมาน...

1900 คำ

ผมเข้ารหัส Netflix พร้อมกับใจที่สั่นรัว... แถมไอ้ซีรี่ย์เรื่องนี้มันยังโชว์หลาอยู่หน้าแรกอีก มึงพร้อมมาก! แม่ครับ ผมจะทำยังไงดี! คนข้างหลังก็น่ากินเหลือเกิน... ผมอยากกินเธอใจจะขาดแล้ว “เอ่อ… แม่แมวชอบเรื่องนี้เหรอคะ” ผมถามเธอเบา ๆ พยายามไม่ให้ตัวเองคิดเรื่องลามกไปมากกว่านี้ เฮ้อ… แต่มันห้ามไม่ได้เลย! ในหัวผม แม่ง… มีแต่เรื่องอย่างว่า! “ไม่รู้สิ เห็นมีแต่คนพูดถึง เปิดได้แล้ว… ง่วง” ง่วงทำไมไม่นอนวะ! เฮ้อ… ผมเองก็ไม่เคยดูหรอก แค่ชื่อมันก็ทำผมแทบคลั่งแล้ว “ครับ ๆ” และผม… ก็คลิกแทปเมาส์ด้วยมือที่สั่นเทาลงไป ‘คลิก~’ จนซาวน์มันเริ่มดังขึ้นให้ผมระทึก... และน้ำปั่นก็พูดขึ้นมาว่า... “ไทม์ หรี่ไฟด้วย แสบตา...” เชี่ย! ทำไมบรรยากาศมันเป็นใจแบบนี้วะ? ผมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหารีโมทกดหรี่ไฟ… แต่พอหันกลับไปมองจอทีวีเท่านั้นล่ะ! แม่ง! ทำไมมันเปิดเรื่องด้วยโคมไฟสั่นวะ และกล้องมันก็แพลนขึ้นไปบนบ้าน...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม