ขึ้นรถมาพี่นาวินก็ไม่คุยกับฉันสักคำ อารมณ์สองขั้วมาก หน้าตาดูโมโห แต่พอไอ้ซินน์ถาม หน้าก็ซอฟลง กลายเป็นคนอ่อนโยนทันที
ลองเป็นกูถามดูดิ... เละ!
“มึงหิวป่าววะ” แล้วไอ้ซินน์ก็หันมาถาม มันคงอยากบรรเทาอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของฉัน
“ไม่หิว มึงหิวเหรอ… แวะกินก่อนก็ได้” มันไม่ตอบฉัน และหยิบมือถือขึ้นมาเล่น
‘ตึ้ง~’ LINE
Zinn: ได้กันรึยัง
แม่ง! มือถือกูแทบหลุดมือ คำถามมึงยิงตรงเข้าประเด็นมาก ช่วยอ้อมให้กูทำใจตอบก่อนไม่ได้รึไง!
ฉันเหลือบมองมันแว๊บนึง แล้วพิมพ์ตอบไป
ฉัน: อืม เจ็บ... แต่เสียวจัง
ตรงมาตรงกลับ! อ้อมทำไมให้เสียเวลา ถึงทางข้างหน้า ฉันจะโดน พ่อแม่และพี่ชาย ฆ่าตายก็ตาม
Zinn: ป้องกันรึป่าว ใส่ถุงยางไหม ไม่ก็ยาคุมฉุกเฉิน กูเคยไปซื้อยาคุม เภสัชเคยเอาให้ดูด้วย แบบที่มีสองเม็ดอ่ะ
เออกูรู้! ทำเป็นบอก... เชื่อไม่ได้เลย ปล่อยสบาย ๆ รอเมนส์มาถึงกินยาคุมเหมือนมัน ไงล่ะ… กว่าเมนส์จะมาให้กิ
