มือที่จับช้อนนิ่งทันที ก่อนที่ฉันจะมองเขาอึ้ง ๆ สลับกับคนตรงหน้า ที่ยังไม่รู้เรื่องอะไร!
เอาไงดีวะ ทักดีไหม... ทำไงดี!
อึก... ฉันกลืนน้ำลายลงอย่างฝืดคอ ไคล์หันไปสั่งคนขาย ก่อนที่จะเดินไปนั่งกับเพื่อนเขาที่โต๊ะ แล้วหยิบมือถือขึ้นมา... อย่าบอกนะเว้ย!
‘ตึ้ง~’ กูว่าแล้ว!
KAI: แลนด์แล้วครับ ไงบ้าง… ก๋วยจั๊บญวนกับราเมงวันนั้น อะไรอร่อยกว่ากัน
เชี่ย! จุกเลยกู
ฉันอึดอัดมาก... หางตาก็เห็นไคล์มองฉันเป็นพัก ๆ ทำฉันอยู่ไม่สุขเลย ได้แต่ขยับหลบ และหันไปทางอื่น พยายามไม่สบตาเขา จนไทม์เงยหน้าขึ้นมามอง
“เป็นอะไร… แม่แมวอิ่มแล้วเหรอคะ” และไคล์ก็หันมามองทันที เมื่อได้ยินคำพูดละมุนละม่อมของคนตรงหน้าฉัน
ซวยฉิบ! กูว่าจะนัดไคล์คุยกันดี ๆ ขอเป็นเพื่อนอ้อม ๆ ทำไมต้องมาเจอกันแบบนี้ด้วยวะ มันหักดิบเกินไปไหม กูดูเลวมาก!
“เอ่อ อิ่มแล้วไปจ่ายตังค์เถอะ” ฉันดูดน้ำชาในแก้วหมด แล้วลุกขึ้นทันที แต่เชี่ย!
อยู่ ๆ มั
