“เพราะผมคิดอย่างโง่ ๆ ว่าอยากทำให้คุณเจ็บ...แต่ตอนนี้คนที่เจ็บเจียนตายคือผม”
“แต่คุณก็พาคุณสรวงมาที่นี่ด้วย”
“เพื่อให้เธอรู้ว่าผมมาเพื่อตามหาเมียของผมและจะไม่มีวันยอมให้เมียผมไปไหนอีกแล้ว”
“คุณทศ”
อณัศยาอยากจะอ้าปากพูดแต่ปากของเธอถูกปิดไว้สนิทด้วยริมฝีปากหนาบนใบหน้าคร้ามเข้มที่นาบลงมาอย่างนุ่มนวลที่สุด ทศรัสมิ์ค่อย ๆ จูบเธอ บดคลึงริมฝีปากหนาบนกลีบปากนุ่มดุจกำมะหยี่อย่างทะนุถนอม อ้อยอิ่งอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานก่อนแทรกปลายลิ้นเข้าไปในอุ้งปากหวานฉ่ำ หญิงสาวนั่งตัวแข็ง มือทั้งสองวางอยู่บนที่นอนหนานุ่มในขณะที่ร่างสูงขยับเข้าหาและโอบแขนทั้งสองข้างรอบร่างน้อย
“แยม...” เขาครางลึกในลำคอเมื่อเลื่อนริมฝีปากออก สบนัยน์ตาแสนหวานที่เต็มไปด้วยประกายแห่งความประหลาดใจ
“อย่าได้สงสัยอะไรอีกเลยนะถ้าผมจะบอกว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณตอนนี้ไม่ได้แตกต่างจากเมื่อก่อน ผมรักคุณเสมอ”
บทที่ 21 หวามรักแสนรัญ
