“คุณทศ”
หญิงสาวลดกล้องลงและมองร่างสูงสง่าในชุดลำลองที่มายืนขวางตรงหน้า เธอขมวดคิ้วมุ่นก่อนบอกเขา
“คุณทศ...หลีกไปหน่อยค่ะ แยมจะถ่ายรูป”
“ถ่ายผมด้วยจะเป็นไรไป”
“แต่นี่เป็นงานที่แยมต้องเร่งทำให้พี่พีทนะคะ ถ้าไม่เสร็จตามเวลาอาจจะมีปัญหากับคนว่าจ้างได้”
“ผมเป็นคนจ้างพิทยานะ รวมทั้งคุณด้วย...ผมมีสิทธิ์ที่จะให้คุณทำตามความต้องการของผม”
เขาไม่พูดอย่างเดียวแต่ยังก้าวเข้ามาจนใกล้หญิงสาวในระยะประชิดและมันทำให้อณัศยาเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง เธอต้องยอมจำนนเขาสินะและไม่รู้ว่าทศรัสมิ์ต้องการอะไรกันแน่ เขาอาจยังเกลียดเธอ แต่ความแค้นจะยังคงอยู่ในใจเขาอีกนานแค่ไหน สักครู่หญิงสาวจึงพยักหน้าน้อย ๆ
“ค่ะ...เอ้อ...ขยับไปหน่อยสิคะ เดี๋ยวแยมจะถ่ายรูปให้”
“ทำไมตอนคุณออกจากโรงพยาบาลถึงไม่บอกผมสักคำ”
