ทศรัสมิ์ลืมตัวเขย่าร่างเล็กไปมากระทั่งมีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“คุณทศ...คุณทศ...เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะอะไรกับคุณแยมคะ”
ป้านิ่มวิ่งเข้ามาที่สองหนุ่มสาวเมื่อเดินผ่านห้องโถงและได้ยินเสียงของทศรัสมิ์ดังลั่น แต่ดูเหมือนชายหนุ่มไม่สนใจเพราะเขายังจับไหล่ของอณัศยาบีบไว้จนแน่นและเขย่าไปมาด้วยความคับแค้น
“ป้านิ่ม...ช่วยแยมด้วยค่ะ...ช่วยแยมด้วย”
“ป้านิ่มไม่ต้องมายุ่ง มันเป็นเรื่องผัวเมียที่เราจะตกลงกันเอง!”
ทศรัสมิ์หันไปแหวใส่แม่บ้านคนเก่าแก่ที่มีสีหน้าตื่นตระหนกเพราไม่เคยเห็นลูกชายคนเดียวของ ธนาดลโกรธมากขนาดนี้ นางตกใจจนทำอะไรแทบไม่ถูกทั้งก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้า
“คุณทศ...ค่อย ๆ คุยกันเถอะนะคะ มีอะไรค่อยพูดค่อยจากันเถอะค่ะ ดูสิ...คุณแยมร้องไห้ เธอคงจะเจ็บมากนะคะ”
“ช่างประไร!” เขาลั่นเสียงแล้วหันไปทางหญิงสาวที่นิ่วหน้าทั้งน้ำตาด้วยความเจ็บปวด “ให้เจ็บแบบนี้ล่ะดี อยากรู้เหมือนกันว่าเจ็บแค่นี้
