“และคราวนี้คุณก็ต้องทำงานเป็นเลขาส่วนตัวของผมแทนคนเก่าที่ย้ายไป...คุณทำได้ใช่มั้ย”
“เอ้อ...ค่ะ”
“ตอบให้ผมฟังชัด ๆ หน่อย”
ร่างสูงสง่าลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและมันทำให้หญิงสาวเกิดความประหม่าแทนความเขินอาย ฟังจากน้ำเสียงนั้นรู้สึกได้ถึงความกระด้างที่เจือปน ทศรัสมิ์ไม่ได้เห็นว่าเธอเป็น เมีย ของเขา เธอเป็นแค่ลูกจ้างที่ต้องทำตามหน้าที่ของตัวเองเท่านั้น
“ค่ะ...คุณทศ”
เสียงตอบสั่นเล็กน้อยเมื่อร่างสูงใหญ่ก้าวมาหยุดตรงหน้า อณัศยาหรุบตาลงมองต่ำ เธอไม่กล้าสบสายตากับเขาทั้งที่ทศรัสมิ์เป็นสามีของเธอแท้ ๆ ทุกคนในสังคมต่างรับรู้ และเธอก็เป็นของเขาอย่างสมบูรณ์ แต่...ทำไมยิ่งอยู่ใกล้เธอกลับยิ่งหนาวเยือกในหัวใจได้ขนาดนี้
“แยม”
ชายหนุ่มเรียกพร้อมรั้งแขนหญิงสาวซึ่งกำลังจะเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานของเธอ อณัศยาหยุดนิ่งเหมือนรูปปั้นหุ่นขี้ผึ้ง หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อทศรัสมิ์กอดกระหวัดเอวบางเข้าหาตัวเขา
“คุณทศ.
