“ขอบคุณพี่เข้มอีกครั้งนะคะ หญ้าจำอะไรไม่ได้เลยหลังจากโดนยัดยาใส่ในปากก็เบลอๆ ไปหมด” เธอซุกหน้าเข้าหาอกกว้างของเขา รู้สึกอบอุ่นและมั่นคงปลอดภัยเสมอที่ได้อยู่ในอ้อมแขนของเขาแบบนี้
“ลืมมันไปเถอะ มันไม่น่าจดจำเลย”
“แต่หญ้าเห็น” เธออึกๆ อักๆ หน้าแดงก่ำ
“เห็นอะไรครับ” เข้มถามเมียรัก
“ผู้หญิงคนนั้นค่ะโดนผู้ชายรุมเอาทีเดียวห้าคน เห็นดุ้นอันใหญ่ๆ แทงเข้าแทงออกทั้งประตูหน้าแล้วก็ประตูหลัง” คนพูดรู้สึกเสียวร่องตามไปด้วย
“ผู้หญิงคนนั้นโดนวางยาไม่ได้เต็มใจ ตำรวจช่วยไปแล้ว”
“น่ากลัวจัง เขาไม่ป้องกันด้วยนะคะ ถ้าเป็นโรคติดต่อขึ้นมาจะทำยังไง”
“นั่นแหละ ภัยสังคม ต้องระวังตัวเยอะๆ จำเอาไว้” เข้มจุมพิตหน้าผากเมียรักหนักๆ เธอก็พยักหน้ารับปากว่าต่อไปนี้จะไม่ไว้ใจใครอีก
เข้มพาเมียรักเที่ยวเล่นอยู่ในเมืองประมาณสามวันเพื่อให้ลืมเรื่องร้ายๆ ก่อนจะพากลับบ้านป่า ดอกหญ้ายังเด็กจึงลืมอะไรได้ง่าย และเข้มเองก็ต้อ
