Vishnu's pov:
Simula ng matapos ang pagpupulong ay hindi na ako makapag-isip ng maayos. Ang dami kong dapat gawin pero… ang batang ‘yon… pinag-aalala ako ng husto ng batang ‘yon!
‘Yon ang unang beses na siya ay nagsalita at nakisali sa usapin ng organisasyon. Sa tagal ng panahon na iniwan ko sila do’n ay hindi ko na sya muling narinig pa kaya medyo nakakagulat at nakakapagtaka na bigla siyang tumayo at nagsalita.
Pasaway ang batang ‘yon! Ngunit kahit binibigyan nya ako ng sakit ng ulo, kailanman ay hindi niya ako binigo sa kanyang bawat misyon.
Pero ano nga kaya? Ano nga kaya ang dahilan nya para akuin ang problemang matagal ng hindi malutas ng organisasyon? Napakaiksi ng dalawang lingo; magagawa nya nga kaya ito?
Haaayyyy… bumibilib na lang talaga ako kay Dylan dahil nababasa nya aga
