Mysterious Man's Proposal

CHAPTER ONE

"KUYA! Kuya! Please wake up, I'm hungry..." yugyog sa balikat ang nagpagising sa akin.

Pungas-pungas na bumangon ako. "Pasensya na, Monica, mabigat kasi 'yung pakiramdam ko." sabi ko na hinaplos ang mukha niya

"You are in pain again?" She asked worriedly.

Tipid akong ngumiti at ginulo ang buhok niya "Mauna ka na sa kusina, susunod ako."

"Eye, eye, sir!" sumaludo siya at tumatakbong lumabas sa kwarto.

Nangingiting umiling ako at umalis sa ibabaw ng kama. Bumaba ang tingin ko sa bedsheet na agad na ikinapait ng pakiramdam ko. Kinuha ko ang kumot at ibinato sa ibabaw niyon, kuway tumuloy na pumasok sa banyo para maligo. Nang matapos magbihis ay agad akong pumunta sa kusina para magluto ng umagahan at baon ni Monica"KUYA! Kuya! Please wake up, I'm hungry..." yugyog sa balikat ang nagpagising sa akin.

Pungas-pungas na bumangon ako. "Pasensya na, Monica, mabigat kasi 'yung pakiramdam ko." sabi ko na hinaplos ang mukha niya

"You are in pain again?" She asked worriedly.

Tipid akong ngumiti at ginulo ang buhok niya "Mauna ka na sa kusina, susunod ako."

"Eye, eye, sir!" sumaludo siya at tumatakbong lumabas sa kwarto.

Nangingiting umiling ako at umalis sa ibabaw ng kama. Bumaba ang tingin ko sa bedsheet na agad na ikinapait ng pakiramdam ko. Kinuha ko ang kumot at ibinato sa ibabaw niyon, kuway tumuloy na pumasok sa banyo para maligo. Nang matapos magbihis ay agad akong pumunta sa kusina para magluto ng umagahan at baon ni Monica sa school.

"Nagustohan mo ba 'yung bago mong school?" tanong ko sa kanya habang hinahainan siya ng pansit canton.

Inilipat ko na kasi siya sa private school. Tinitipid ko rin kasi ang fifty thousand na naiwan sa credit card ko. Ginamit ko ang iba sa upa, iba naming gamit at iba naming pangangailangan. Mahigit twenty thousand na lang ang natitira sa'kin kaya kailangan ko na rin maghanap ng trabaho.

"Yes, the teachers are kind."

"That's good to hear." Ipinasok ko ang baunan niya sa bag.

"Bilisan mo na ang pagkain mo para hindi ka malate sa klase mo."

"Eye, eye!"

Pagkahatid ko sa kanya sa paaralan maghahanap ako ng trabaho at pupunta sa bangkong pinagkakautangan nila dad at mom para sa natitira pang nilang balanse sa bangko.

Nang mahatid ko na si Monica sa school ay nagpasa ako ng resume sa bawat boutique o shop na nadadaanan ko. Tsaka ako dumiretso sa Global para kausapin ang taong humahawak sa account ng mga magulang niya.

"Good morning, Mr. Amano." salubong sa kanya ng stuff ng bangko.

Ipinaliwanag nito sa akin na hindi sapat ang mansion at ibang ari-arian ng mga magulang ko para mabayaraan ang lahat ng pagkakautang ng mga ito. Sinabi rin nito na may natitira pang apat na million sa balanse ng mga ito. If I don't pay the remaining balance, every month I'll owe more money as penalties, fees and interest charges build up on my parents account.

Lalong bumigat ang pakiramdam ko dahil sa mga nalaman ko. Ngayon pa nga lang nahihirapan na ako. Paano ko maipagsasabay na bayaran ang utang ng mga magulang ko kung wala pa akong trabaho ngayon?

Matapos namin mag-usap ay agad na rin akong nagpaalam. Palabas na ako ng bangko nang may mabangga akong isang malaking bulto. Nahulog ang dala-dala kong envelope  kaya dali ko 'yung pinulot.

"Are you blind?! You're not f*cking looking your way!"

"Pasensya na," hinging paumanhin ko bago ako tuluyang lumabas sa bangko.

PAGKABABA ko sa BMW ay agad akong sinalubong ng secretary kong si Aiko. Hinubad ko ang suot kong sunglass at ibinigay 'yun sa kanya.

"Good morning, Sir Jodan!" bati niya sakin na halos habulin niya ang bawat paghakbang ko papasok sa bangko.

Nang marating namin ang elevator ay nagsilabasan ang mga empleyadong nakasakay na doon, dahil alam nilang maliban sa secretary ko ay ayokong may kasabay na iba sa elevator.

Sa tuwing dumadaan ako sa hallway ay agad na tumatabi ang mga makakasalubong ko. Lahat ng mga empleyado ko ay takot sa akin, si Aiko na lang ata ang nakakatagal sa ugali ko.

"Your schedule for today—"

"I want to hear some good news first," putol ko sa iba niyang sasabihin.

"Umh... Nagbayad na po si Mr. Gomez, pati na rin si Mr. Paloma. Mayroon ho tayong bagong kliyente, kung nakikilala niyo po si Mr. Hermoso?" pagbibigay niya ng inpormasyon.

Tumaas ang isa kong kilay at hindi mapigilang ngumisi. Mr. Hermoso well-known as one of the richest businessman in Philippines, pero tingnan mo ngayon nangungutang na rin ito sa banko ko, and soon mapapa sa'kin rin ang mga ari-arian nito.

"That's a good news." Tumango tango ako. "Tell to miss Kim give him a nice offer," sabi ko na ang tinutukoy ko ay ang bank teller.

"I will sir." mabilis niyang sagot.

"What else?"

"Umh... Hawak na po ng banko ang mansion at ang ibang ari-arian ng mga Amano." sabi niya na lalo kong ikinangiti. Umaayon ang lahat sa gusto ko. Unti-onti tuluyan ng mapapasakamay ko ang mga kagustuhan ko.

"What is my schedule for today?"

"You have a meeting with Mr. Fuji in Sunflower Restaurant at 9 am in this morning, and lunch meeting with the board members in conference room at 12 noon—"

"Okay, let's go." ani ko tumayo.

Nagmamadaling kinuha nito ang mga gamit niya at agad na sumunod sa akin. Pagkalabas ko sa elevator ay malalaki ang mga hakbang na tinahak ko ang entrance nang biglang may lalaking sumulpot kung saan at nagkabanggaan kaming dalawa.

Nahulog ang dala niyang envelope kaya pinulot niya 'yun. Agad na nag-init ang ulo ko. Ang ayoko sa lahat 'yung binabangga o nababangga ako.

"Are you blind?! You're not f*cking looking your way!" singhal ko sa kanya.

Walang emosyong nag angat siya ng tingin sa'kin. "Pasensya na," anito na malalaki ang hakbang na lumabas ng bangko.

Natigilan ako nang makita ko ang mukha niya. Sa hindi ko malaman na dahilan ay biglang tumibok ng mabilis ang puso ko. Hinding-hindi ko makakalimutan ang mukha ng lalaking nagpahirap sa'kin noon. Hinding-hindi ko makakalimutan ang lalaking nagbigay ng pangit na karanasan sa kabataan ko. Hinding-hindi!

Kuyom ang kamaong sinundan ko siya ng tingin hanggang sa mawala ito sa akin paningin. Anong ginagawa niya rito sa hotel ko?

"Sir?" untag sa akin ni Aiko nang hindi pa rin ako gumagalaw sa aking kinatatayuan.

"Miss Kim," tawag ko sa aking teller na agad lumapit sa akin.

"S-sir?"

"Anong ginagawa ng lalaking 'yun dito?" tiim ang bagang tanong ko.

"Si Mr. Amano ho?"

"Siya nga."

"Pinapunta ko ko siya rito para maipaliwanag ko ho ng maayos sa kanya ang natitirang balanse ng mga magulang niya."

Nakunot noo ako. "Bakit pumirma ba siya sa waver para siya ang sumalo ng pagkakautang ng magulang niya?"

"Yes sir, may pirma ho siya sa waver."

"Ganun ba?"

Bigla akong nakaramdam ng saya nang malaman ko ang tungkol 'dun. Higit pa lang mapapaganda ang planong paghihiganti ko sa nga Amano.

"I want his information and send it to me immediately." utos ko na ikinagulat nito, bakit hindi? Ngayon lang kasi nila ako nakita na nagkaroon ng interest sa isang kliyente.

"You heard me, Miss Kim?"

"Y-yes, sir,"

NAPAPANGITI ako habang pinapasadahan ko ang dokumento ng pagkakautang ng mag-asawang Amado. Hindi ko naisip na ang dating tinitingalang pamilya ngayon ay nabaon na ng tuluyan dahil sa utang hanggang sa kamatayan ng mga ito.

Kinuha ko ang cellphone at agad na tinawagan ang personal kong tauhan.

"Lee, I want you to investigate Adrian Amado. I want his information right away," bungad ko.

"Yes, Mr. Salvador," pagkasabi ay agad ko nang pinatay ang tawag.

Nalukot niya ang mga papeles sa galit na nararamdaman at hindi maiwasang magbalik tanaw sa masamang karanasan niya sa kamay ni Adrian.

"Hoy taba!" napatigil ako sa paglalakad nang harangan ako ng limang lalaki.

Takot na niyakap ko ang aking sarili habang hindi maka tingin sa mga mata nila. Nagsimula na rin manginig ang buo kong katawan dahil siguradong pagtutulungan na naman nila ako o hindi kaya sasaktan ako ng leader nilang si Adrian.

Si Adrian ay grade ten na habang akon ay nasa grade seven pa lang. Balita ko pangatlong balik na nito sa grade 10 dahil palagi itong humihinto sa pag-aaral.

Nakita ko ang mga paa ni Adrian na humakbang palapit sa akin at inakbayan ako, kuway hinila ako nito papunta sa tagong lugar ng paaralan.

"Penge akong pera." anito na bahagya akong binatukan.

"M-mayaman ka naman diba?" mahina kong sabi.

Kilala ang pamilya ni Adrian na mayaman at kilala sa lipunan. Isa rin ang mga ito na may malaking donation o share sa Crown Academy, kaya kahit ilang beses na nirereklamo si Adrian sa pambubuli nito ay hindi ito napapatalsik sa eskwelahan.

Humigpit ang pagkakahawak ni Adrian sa leeg ko. "Are you questioning me, taba?"

"T-totoo naman kasi..."

Mariin akong napapikit nang malakas niya akong binatukan.

"Sinasagot mo ako?!" Tumaas na ang boses niya na lalo kong ikinanginig.

"T-tinatanong mo kasi ako." halos pabulong kong sabi.

Nagtawanan ang mga kasamahan ni Chuji. "Hindi pala takot sa'yo ang tababoy na ito, Adrian." Sabi ng isa nitong kasama na tinutulak tulak pa ako.

"Wala! Kinakaya kaya ka lang nitong baboy na ito, Adrian!" kantiyaw naman ng isa pa nitong kasama.

"Papayag kang binabastos ka?" singit naman ng isa pa.

"Wala ka pala!" sabay sabi ng tatlo.

Napa ngiwi ako nang mas lalong hinigpitan ni Adrian ang pagkakahawak niya sa batok ko.

"Tarantado ka, pinapahiya mo ako! Kung ayaw mong masaktan, ibigay mo na sa'kin ang pera mo!" nag ngingitngit niyang utos.

Marahan akong umiling dahil lilimang piso lang ang laman ng bulsa ko.

"W-wala talaga akong pera, Adrian,"

"Ahh... Ganun ba? Pwes wala kang silbi!" sigaw niya na malakas akong tinulak dahilan para mapasubsob ako sa putikan.

Dumaing ako nang malakas niya akong sinuntok sa sikmura at sinipa sa balakang. Ilang beses 'yun naulit bago siya tuluyang huminto.

Hinawakan niya ako sa kwelyo. "Sa susunod, siguraduhin mong may pera kang iaabot sa'kin kung hindi, hindi lang 'yan ang matitikaman mo! Naiintindihan mo?!"

Mabilis akong tumango habang nanginginig ang katawan ko dahil sa sobrang sakit na ginawa niyang pambubugbog sa akin.

Kinapa nito ang bulsa ko at kinuha ang tangi kong pera. "Meron ka pa lang pera eh! Bakit sinabi mong wala?!"

Hindi na lang ako sumagot para umalis na sila. Baka hindi lang ito ang matamo ko.

"Hampas lupa!" sigaw ni Adrian sa mismong mukha ko bago ito naunang umalis.

"Taba!"

"Balyena!"

"Damulag!"

"Lumba-lumba!"

Isa-isang sabi sa akin ng mga kaibigan ni Adrian bago ako tuluyang iniwang mag-isa.

NAKUYOM ko lalo ang aking mga kamao nang mabaliktanaw ko ang naging karanasan ko kay Adrian.

Hampas lupa, tababoy, taba, balyena at lumba-lumba. Mga salitang sinabi nila na tumatak talaga sa isip ko. Dahilan kung bakit ko talaga piniling baguhin ang sarili ko.

Noon pinangako ko sa aking sarili na makakaganti rin ako sa mga ginawa sa'kin ni Adrian. Ito na ang tamang panahon para singilin ito.

Muli kong pinasadahan ng tingin ang papel na hawak ko. May apat na milyon pang natitira na balanse sa account ng mga magulang nito na kailangan niyang bayaran. Pero sisiguraduhin kong mahihirapan siya.

Nabaling ang tingin ko sa cellphone nang tumunod 'yun. Nang makita ko kung sino ang natawag ay agad ko 'yung sinagot.

"Lee."

"Mr. Salvador, I got Mr. Amado's informations. I already send it in your email." anito.

Pagkabukas ng email ko ay agad na bumungad sa'kin ang litrato ni Adrian na nagtatrabaho sa isang coffee shop.

"Kakatanggap lang ho sa kanya sa Cafelatte at kakaumpisa lang ho niya kahapon. Ngayon ho nakatira sila sa isang maliit na apartment. His sister Monica was transferred in public school last month. Sa nasagap kong inpormasyon, wala ng natira na pera sa credit card nito," pagbibigay alam nito sa'kin.

Tinitigan ko ang iba't ibang litrato ni Chujiro at nahinto sa isang litrato nito. Matamis itong naka ngiti sa isang customer na halatang nagpapacute rito.

Naningkit ang mga mata ko. "Nakukuha mo pa rin ngumiti sa kabila ng mga problema." I mumbled.

Hindi ko matanggap na nagagawa pa rin niyang ngumiti kahit pa may pasan-pasan na siyang mabigat na pagkakautang sa balikat.

Habang tinititigan ko siya ay hindi ko maiwasang punahin ang kabuohan niya, maputi at mamula-mula ang balat nito. Ang katawan naman nito ay hindi katabaan hindi rin kapayatan. Masyadong mapilantik ang mga pilik-mata para sa isang lalaki. Kapansin-pansin din ang kulay berde nitong mga mata, matangos na ilong at mapupulang mga labi. Sinong babae ang hindi mahuhumaling sa taglay nitong kagwapuhan?

Nakaramdam ako ng inis sa isiping 'yun. Pakiramdam na tila may kaagaw ako. No, I won't let anyone play with my toy. Yes, Adrian is my toy. He will be my toy.

"Lee." tawag pansin ko mula sa kabilang linya.

"Sir?"

"May ipapagawa ako sa'yo."

"Tell me," mabilis nitong sagot.

Matalim ang tingin na muli kong tinitigan ang mukha ni Adrian mula sa monitor ng laptop ko. "It's pay back time."  sa school.

"Nagustohan mo ba 'yung bago mong school?" tanong ko sa kanya habang hinahainan siya ng pansit canton.

Inilipat ko na kasi siya sa private school. Tinitipid ko rin kasi ang fifty thousand na naiwan sa credit card ko. Ginamit ko ang iba sa upa, iba naming gamit at iba naming pangangailangan. Mahigit twenty thousand na lang ang natitira sa'kin kaya kailangan ko na rin maghanap ng trabaho.

"Yes, the teachers are kind."

"That's good to hear." Ipinasok ko ang baunan niya sa bag.

"Bilisan mo na ang pagkain mo para hindi ka malate sa klase mo."

"Eye, eye!"

Pagkahatid ko sa kanya sa paaralan maghahanap ako ng trabaho at pupunta sa bangkong pinagkakautangan nila dad at mom para sa natitira pang nilang balanse sa bangko.

Nang mahatid ko na si Chichi sa school ay nagpasa ako ng resume sa bawat boutique o shop na nadadaanan ko. Tsaka ako dumiretso sa Global para kausapin ang taong humahawak sa account ng mga magulang niya.

"Good morning, Mr. Tanaka." salubong sa kanya ng stuff ng bangko.

Ipinaliwanag nito sa akin na hindi sapat ang mansion at ibang ari-arian ng mga magulang ko para mabayaraan ang lahat ng pagkakautang ng mga ito. Sinabi rin nito na may natitira pang apat na million sa balanse ng mga ito. If I don't pay the remaining balance, every month I'll owe more money as penalties, fees and interest charges build up on my parents account.

Lalong bumigat ang pakiramdam ko dahil sa mga nalaman ko. Ngayon pa nga lang nahihirapan na ako. Paano ko maipagsasabay na bayaran ang utang ng mga magulang ko kung wala pa akong trabaho ngayon?

Matapos namin mag-usap ay agad na rin akong nagpaalam. Palabas na ako ng bangko nang may mabangga akong isang malaking bulto. Nahulog ang dala-dala kong envelope  kaya dali ko 'yung pinulot.

"Are you blind?! You're not looking your way!"

"Pasensya na," hinging paumanhin ko bago ako tuluyang lumabas sa bangko.

PAGKABABA ko sa BMW ay agad akong sinalubong ng secretary kong si Aiko. Hinubad ko ang suot kong sunglass at ibinigay 'yun sa kanya.

"Good morning, Sir Jodan!" bati niya sakin na halos habulin niya ang bawat paghakbang ko papasok sa bangko.

Nang marating namin ang elevator ay nagsilabasan ang mga empleyadong nakasakay na doon, dahil alam nilang maliban sa secretary ko ay ayokong may kasabay na iba sa elevator.

Sa tuwing dumadaan ako sa hallway ay agad na tumatabi ang mga makakasalubong ko. Lahat ng mga empleyado ko ay takot sa akin, si Aiko na lang ata ang nakakatagal sa ugali ko.

"Your schedule for today—"

"I want to hear some good news first," putol ko sa iba niyang sasabihin.

"Umh... Nagbayad na po si Mr. Gomez, pati na rin si Mr. Paloma. Mayroon ho tayong bagong kliyente, kung nakikilala niyo po si Mr. Hermoso?" pagbibigay niya ng inpormasyon.

Tumaas ang isa kong kilay at hindi mapigilang ngumisi. Mr. Hermoso well-known as one of the richest businessman in Philippines, pero tingnan mo ngayon nangungutang na rin ito sa banko ko, and soon mapapa sa'kin rin ang mga ari-arian nito.

"That's a good news." Tumango tango ako. "Tell to miss Kim give him a nice offer," sabi ko na ang tinutukoy ko ay ang bank teller.

"I will sir." mabilis niyang sagot.

"What else?"

"Umh... Hawak na po ng banko ang mansion at ang ibang ari-arian ng mga Amano." sabi niya na lalo kong ikinangiti. Umaayon ang lahat sa gusto ko. Unti-onti tuluyan ng mapapasakamay ko ang mga kagustuhan ko.

"What is my schedule for today?"

"You have a meeting with Mr. Fuji in Sunflower Restaurant at 9 am in this morning, and lunch meeting with the board members in conference room at 12 noon—"

"Okay, let's go." ani ko tumayo.

Nagmamadaling kinuha nito ang mga gamit niya at agad na sumunod sa akin. Pagkalabas ko sa elevator ay malalaki ang mga hakbang na tinahak ko ang entrance nang biglang may lalaking sumulpot kung saan at nagkabanggaan kaming dalawa.

Nahulog ang dala niyang envelope kaya pinulot niya 'yun. Agad na nag-init ang ulo ko. Ang ayoko sa lahat 'yung binabangga o nababangga ako.

"Are you blind?! You're not looking your way!" singhal ko sa kanya.

Walang emosyong nag angat siya ng tingin sa'kin. "Pasensya na," anito na malalaki ang hakbang na lumabas ng bangko.

Natigilan ako nang makita ko ang mukha niya. Sa hindi ko malaman na dahilan ay biglang tumibok ng mabilis ang puso ko. Hinding-hindi ko makakalimutan ang mukha ng lalaking nagpahirap sa'kin noon. Hinding-hindi ko makakalimutan ang lalaking nagbigay ng pangit na karanasan sa kabataan ko. Hinding-hindi!

Kuyom ang kamaong sinundan ko siya ng tingin hanggang sa mawala ito sa akin paningin. Anong ginagawa niya rito sa hotel ko?

"Sir?" untag sa akin ni Aiko nang hindi pa rin ako gumagalaw sa aking kinatatayuan.

"Miss Kim," tawag ko sa aking teller na agad lumapit sa akin.

"S-sir?"

"Anong ginagawa ng lalaking 'yun dito?" tiim ang bagang tanong ko.

"Si Mr. Amano ho?"

"Siya nga."

"Pinapunta ko ko siya rito para maipaliwanag ko ho ng maayos sa kanya ang natitirang balanse ng mga magulang niya."

Nakunot noo ako. "Bakit pumirma ba siya sa waver para siya ang sumalo ng pagkakautang ng magulang niya?"

"Yes sir, may pirma ho siya sa waver."

"Ganun ba?"

Bigla akong nakaramdam ng saya nang malaman ko ang tungkol 'dun. Higit pa lang mapapaganda ang planong paghihiganti ko sa nga Amano.

"I want his information and send it to me immediately." utos ko na ikinagulat nito, bakit hindi? Ngayon lang kasi nila ako nakita na nagkaroon ng interest sa isang kliyente.

"You heard me, Miss Kim?"

"Y-yes, sir,"

NAPAPANGITI ako habang pinapasadahan ko ang dokumento ng pagkakautang ng mag-asawang Amado. Hindi ko naisip na ang dating tinitingalang pamilya ngayon ay nabaon na ng tuluyan dahil sa utang hanggang sa kamatayan ng mga ito.

Kinuha ko ang cellphone at agad na tinawagan ang personal kong tauhan.

"Lee, I want you to investigate Adrian Amado. I want his information right away," bungad ko.

"Yes, Mr. Salvador," pagkasabi ay agad ko nang pinatay ang tawag.

Nalukot niya ang mga papeles sa galit na nararamdaman at hindi maiwasang magbalik tanaw sa masamang karanasan niya sa kamay ni Adrian.

"Hoy taba!" napatigil ako sa paglalakad nang harangan ako ng limang lalaki.

Takot na niyakap ko ang aking sarili habang hindi maka tingin sa mga mata nila. Nagsimula na rin manginig ang buo kong katawan dahil siguradong pagtutulungan na naman nila ako o hindi kaya sasaktan ako ng leader nilang si Adrian.

Si Adrian ay grade ten na habang akon ay nasa grade seven pa lang. Balita ko pangatlong balik na nito sa grade 10 dahil palagi itong humihinto sa pag-aaral.

Nakita ko ang mga paa ni Adrian na humakbang palapit sa akin at inakbayan ako, kuway hinila ako nito papunta sa tagong lugar ng paaralan.

"Penge akong pera." anito na bahagya akong binatukan.

"M-mayaman ka naman diba?" mahina kong sabi.

Kilala ang pamilya ni Adrian na mayaman at kilala sa lipunan. Isa rin ang mga ito na may malaking donation o share sa Crown Academy, kaya kahit ilang beses na nirereklamo si Adrian sa pambubuli nito ay hindi ito napapatalsik sa eskwelahan.

Humigpit ang pagkakahawak ni Adrian sa leeg ko. "Are you questioning me, taba?"

"T-totoo naman kasi..."

Mariin akong napapikit nang malakas niya akong binatukan.

"Sinasagot mo ako?!" Tumaas na ang boses niya na lalo kong ikinanginig.

"T-tinatanong mo kasi ako." halos pabulong kong sabi.

Nagtawanan ang mga kasamahan ni Chuji. "Hindi pala takot sa'yo ang tababoy na ito, Adrian." Sabi ng isa nitong kasama na tinutulak tulak pa ako.

"Wala! Kinakaya kaya ka lang nitong baboy na ito, Adrian!" kantiyaw naman ng isa pa nitong kasama.

"Papayag kang binabastos ka?" singit naman ng isa pa.

"Wala ka pala!" sabay sabi ng tatlo.

Napa ngiwi ako nang mas lalong hinigpitan ni Adrian ang pagkakahawak niya sa batok ko.

"Tarantado ka, pinapahiya mo ako! Kung ayaw mong masaktan, ibigay mo na sa'kin ang pera mo!" nag ngingitngit niyang utos.

Marahan akong umiling dahil lilimang piso lang ang laman ng bulsa ko.

"W-wala talaga akong pera, Adrian,"

"Ahh... Ganun ba? Pwes wala kang silbi!" sigaw niya na malakas akong tinulak dahilan para mapasubsob ako sa putikan.

Dumaing ako nang malakas niya akong sinuntok sa sikmura at sinipa sa balakang. Ilang beses 'yun naulit bago siya tuluyang huminto.

Hinawakan niya ako sa kwelyo. "Sa susunod, siguraduhin mong may pera kang iaabot sa'kin kung hindi, hindi lang 'yan ang matitikaman mo! Naiintindihan mo?!"

Mabilis akong tumango habang nanginginig ang katawan ko dahil sa sobrang sakit na ginawa niyang pambubugbog sa akin.

Kinapa nito ang bulsa ko at kinuha ang tangi kong pera. "Meron ka pa lang pera eh! Bakit sinabi mong wala?!"

Hindi na lang ako sumagot para umalis na sila. Baka hindi lang ito ang matamo ko.

"Hampas lupa!" sigaw ni Adrian sa mismong mukha ko bago ito naunang umalis.

"Taba!"

"Balyena!"

"Damulag!"

"Lumba-lumba!"

Isa-isang sabi sa akin ng mga kaibigan ni Adrian bago ako tuluyang iniwang mag-isa.

NAKUYOM ko lalo ang aking mga kamao nang mabaliktanaw ko ang naging karanasan ko kay Adrian.

Hampas lupa, tababoy, taba, balyena at lumba-lumba. Mga salitang sinabi nila na tumatak talaga sa isip ko. Dahilan kung bakit ko talaga piniling baguhin ang sarili ko.

Noon pinangako ko sa aking sarili na makakaganti rin ako sa mga ginawa sa'kin ni Adrian. Ito na ang tamang panahon para singilin ito.

Muli kong pinasadahan ng tingin ang papel na hawak ko. May apat na milyon pang natitira na balanse sa account ng mga magulang nito na kailangan niyang bayaran. Pero sisiguraduhin kong mahihirapan siya.

Nabaling ang tingin ko sa cellphone nang tumunod 'yun. Nang makita ko kung sino ang natawag ay agad ko 'yung sinagot.

"Lee."

"Mr. Salvador, I got Mr. Amado's informations. I already send it in your email." anito.

Pagkabukas ng email ko ay agad na bumungad sa'kin ang litrato ni Adrian na nagtatrabaho sa isang coffee shop.

"Kakatanggap lang ho sa kanya sa Cafelatte at kakaumpisa lang ho niya kahapon. Ngayon ho nakatira sila sa isang maliit na apartment. His sister Monica was transferred in public school last month. Sa nasagap kong inpormasyon, wala ng natira na pera sa credit card nito," pagbibigay alam nito sa'kin.

Tinitigan ko ang iba't ibang litrato ni Chujiro at nahinto sa isang litrato nito. Matamis itong naka ngiti sa isang customer na halatang nagpapacute rito.

Naningkit ang mga mata ko. "Nakukuha mo pa rin ngumiti sa kabila ng mga problema." I mumbled.

Hindi ko matanggap na nagagawa pa rin niyang ngumiti kahit pa may pasan-pasan na siyang mabigat na pagkakautang sa balikat.

Habang tinititigan ko siya ay hindi ko maiwasang punahin ang kabuohan niya, maputi at mamula-mula ang balat nito. Ang katawan naman nito ay hindi katabaan hindi rin kapayatan. Masyadong mapilantik ang mga pilik-mata para sa isang lalaki. Kapansin-pansin din ang kulay berde nitong mga mata, matangos na ilong at mapupulang mga labi. Sinong babae ang hindi mahuhumaling sa taglay nitong kagwapuhan?

Nakaramdam ako ng inis sa isiping 'yun. Pakiramdam na tila may kaagaw ako. No, I won't let anyone play with my toy. Yes, Adrian is my toy. He will be my toy.

"Lee." tawag pansin ko mula sa kabilang linya.

"Sir?"

"May ipapagawa ako sa'yo."

"Tell me," mabilis nitong sagot.

Matalim ang tingin na muli kong tinitigan ang mukha ni Adrian mula sa monitor ng laptop ko. "It's pay back time."