Sin with my Brother: Fairford Siblings

Gracelyn Fairford Nagising ako sa kalaliman ng gabi. Isang pamilyar na anino ng lalaki ang bumungad sa akin, na nakatayo sa paanan ng kama ko at mukhang nakatitig sa akin. He was dressed in a black coat and black trousers. Naamoy ko kaagad ang pamilyar niyang pabango. Agad na lumakas ang t***k ng puso ko. Kahit may kadiliman ay nakilala ko kaagad ang presensya niya. "Kuya?" Mabilis kong hinawi ang kumot sa katawan ko at gumapang palapit sa kanya. Bumaba ako ng kama at tumayo sa harapan niya. Labis ang tuwa ko nang mas maaninag ko na ang kanyang mukha. Nakatitig nga sa akin ang malamlam niyang mga mata. "You're finally here!" I wrapped my arms around him tightly. "Na-miss kita ng sobra. Bakit ngayon ka lang? Ano'ng oras ka dumating?" Kumawala din ako sa kanya at hinawakan siya sa mukha. "Birthday ko kanina, at hinintay kita. Pinasakit mo ng sobra ang puso ko." Hindi ko rin napigilang maluha. "Mum and Dad were waiting for you too." "I still made it, didn't I? 11:59," he replied softly, still looking straight at me. Napasimangot naman akong bigla. "Grabe, ha? One-minute na lang?" "Better late than never." Mas lalo pa akong napasimangot. "Did you bring me a gift?" Hindi kaagad siya sumagot. Bumaba ang mga mata niya sa mga labi ko. My heartbeat shifted again—faster, harder. Hinawakan niya ang pisngi ko at mas lalo pa siyang lumapit. Dahan-dahan siyang yumuko hanggang sa magtama na ang tungki ng aming mga ilong. Nalalanghap ko na rin ang mainit at mabango niyang hininga. Naipikit ko na lamang ang aking mga mata, at hinayaan siya sa gusto niyang gawin. Hindi nagtagal ay tuluyan nang naglapat ang aming mga labi. Siniil niya ako ng malambing na halik, ngunit punong-puno ng pananabik at damdamin. Bumalot sa akin ang maiinit at matitigas niyang mga bisig. Agad ding kumawala ang itinatago kong damdamin. Niyakap ko rin siya ng mahigpit at walang pag-aalinlangang tinugon ang maiinit niyang halik. It had been five months since he last came home. Sa isang taon ay halos dalawa hanggang tatlong beses lang nangyayari ito. Alam naming abala siya sa trabaho, pero matagal na siyang ganito sa pamilya namin. Tahimik, malamig at mailap. His kisses grew deeper, more intense. Pumasok na ang mga kamay niya sa loob ng nightdress ko, at hinaplos ang likod ko. I began to undress him—first his coat, then his black shirt. With urgency, I unbuckled his belt and pulled down his trousers and boxer shorts, habang nananatiling magkahinang ang aming mga labi. Ako na rin ang nagbaba ng tirante ng nightdress ko hanggang sa mahulog ito sa sahig. Muli kaming nagyakap ng mahigpit. Binuhat niya ako at inihiga sa kama. Dumagan sa akin ang mabigat niyang katawan. Mas lalo pang naging mapusok ang aming mga halik. Pumasok sa loob ng bibig ko ang dila niya habang ang mga kamay niya ay nakasapo na sa aking dibdib at sabay niya silang nilalamas. Agad na lumukob sa akin ang kakaibang init, matinding pagnanasa at pananabik sa kanya. Hindi ito ang unang beses namin. Sa totoo lang, hindi ko na rin mabilang kung ilang ulit na naming tinikman ang isa't isa kahit pa ipinagbabawal ito sa paningin ng lahat, sa batas at lalong-lalo na sa Diyos. He isn't my real brother, but to the world, that's precisely what we are. We grew up under the same roof, raised by the same family, and carried the same surname. Alam naming mali. Alam naming makasalanan ito, pero paano mo pipigilan ang damdaming matagal nang sumisigaw sa loob mo? Paano mo isusuko ang isang taong naging tahanan mo sa tuwing nawawala ka sa sarili mong mundo? Sa tuwing kasama ko siya, hindi ko na maalala kung sino kami sa paningin ng iba. All I know is that I love him. At sa bawat haplos, halik, at sulyap, ramdam kong mahal din niya ako—higit pa sa dapat, higit pa sa kaya naming itanggi. There's a six-year age gap between us. He's thirty now, while I've just turned twenty-four today. Pero twelve years na buhat noong lumayo siya sa amin. Pagtuntong niya ng 18, college na siya niyon at doon na siya nagsimulang mag-dorm. Lumipat siya sa isang university sa London, kahit mayroon naman dito sa Oxford kung saan kami nakatira. Malapit lang 'yon kung tutuusin, pero pinili niyang mamuhay ng mag-isa. Weekly siya kung umuwi noon. But after he graduated and became a member of the Espionage Organisation, everything changed. Dalawa hanggang tatlong beses na nga lang sa isang taon siya kung umuwi at magpakita sa amin. Noong una ay nalulungkot kami, lalo na si mama. Pero katagalan ay nasanay na lang kami. At sa mga panahong nakakasama namin siya, palihim naming ginagawa ito. Hindi pwedeng malaman ng buong pamilya namin. Pero ang totoo, hindi ko talaga alam kung ano ba kami. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya, o kung ano ang tunay niyang nararamdaman. Hindi namin pinag-uusapan ang personal naming damdamin. Aangkinin niya ako ng tahimik lang, ni walang kahit anong salita. Mararamdaman ko lang ang matinding pagka-miss niya sa akin sa mga galaw niya, sa mga halik at haplos niya. "Hmm!" impit akong napaungol nang ibaon na kaagad niya sa akin ang naghuhuminding niyang alaga. Isinagad niya ito ng husto sa akin na halos magpatirik ng aking mga mata. Muli niyang nilamukos ng halik ang aking mga labi kasabay nang sunod-sunod at mabibilis niyang pag-ulos sa akin. Muli kaming nagyakap ng mahigpit. Hindi rin kami pwedeng lumikha ng kahit anong ingay dahil maaaring may makarinig sa amin sa labas. "Kuya..." I whispered against his ear. Hindi ko maipaliwanag ang sarap na ipinalalasap niya sa akin ngayon. Nanginginig ang buo kong katawan. Pinaghahalikan naman niya ang leeg ko. Mabibilis ang kanyang paghinga na tumatama sa aking balat. Damang-dama ko ang bawat paggalaw ng alaga niya sa loob ko, ang bawat pagkislot nito at pagtama sa g-spot ko. "Aaah..." My nails dug into his back, the overwhelming sensation driving me to the edge. Nagsisimula nang mamuo ang tensyon sa puson ko, at ramdam ko na rin ang paninigas niya sa ibabaw ko. "Damn it," he whispered through gritted teeth. "Grace... bloody hell..." "I-I'm so close, kuya... Oh, s**t!" Ilang sunod-sunod pang pagbayo ang ipinalasap niya sa akin, hanggang sa 'di nagtagal ay tuluyan na kaming nangatal sa ibabaw ng kama. Mabilis niyang hinugot mula sa akin ang alaga niya at ipinatong ito sa puson ko. Doon ko naramdaman ang pagbulwak ng maiinit at malalapot niyang katas. Napaliyad na lamang ako habang hingal na hingal. Dinampot ko ang tissue sa ibabaw ng bedside table ko at marahang pinunasan ang mga katas niya. Umalis naman siya at bumaba ng kama. "Stay here," I said softly. Hindi siya sumagot. Dinampot niya ang mga damit niya sa sahig. May dinukot siya sa bulsa ng coat niya. Naaninag ko ang isang itim na box. He came back and sat beside me. "Here." Inilahad niya ito sa akin. Bigla akong napanganga sa labis na tuwa. Agad akong bumangon at inihagis sa maliit na trash can ang mga tissue. "You really got me a gift?" I took it and gently opened it. Inside was a shimmering necklace with a shooting star pendant. Kumislap bigla ang aking mga mata. "Wow, it's so beautiful." Kinuha ko ito mula sa box at pinagmasdan ang pendant. "A shooting star? Why a shooting star?" "Let me put it on you," aniya kasabay nang pagkuha niya nito at hinawi ang buhok ko. Hinayaan ko siyang isuot ito sa leeg ko. Nararamdaman ko sa batok ko ang mainit niyang hininga at marahang pagdampi ng kamay niya. "Bakit shooting star?" muli kong tanong. "I don't know. Siguro, pwede kang humiling dyan." Napangiti ako sa sinabi niya. "Thank you so much. I love it." Muli ko siyang niyakap at hinalikan sa mga labi. Tinitigan ko rin siyang muli sa kanyang mga mata. "Okay na, bawi ka na. Masaya na 'ko ulit. Pero kung hindi ka dumating, kalimutan mo na lang ako." Ngumiti lang siya ng bahagya, na parang pilit pa. Pero ganito na talaga siya kahit noon pa. Nasanay na lang kami. "Matulog ka na." Muli na siyang tumayo at nag-umpisang magbihis. "Will you be staying here for a few days?" I asked. "I've got work tomorrow." Biglang kumirot ang dibdib ko. "Hindi ka na naman namin makakasama ng matagal, kung ganun? We all miss you—Mum, Dad, our siblings... we miss you so much." Hindi siya sumagot. Isinampay na lamang niya sa braso niya ang coat niya. Dinampot niya ang nightdress ko sa sahig at ibinigay sa akin. "Dito ka na lang matulog sa tabi ko—" "You know that's not possible," he cut in quickly. "Goodnight." Hinagkan niya ako sa noo bago tumalikod at nagtungo na sa pinto. Agad namigat ang aking dibdib kasabay nang pangingilid ng luha sa aking mga mata. Tahimik na siyang lumabas at isinarang muli ang pinto. Napahikbi na lamang ako kasabay nang pagpatak ng aking mga luha. Hindi ko alam kung hanggang kailan kami magiging ganito. Napakahirap. Sometimes, I regret it... Why did I ever fall for him, when from the very beginning, we both knew it was forbidden? So terribly wrong.