Secret Desire

Chapter 18

Dino 

Nakatingin lang ako sa apoy habang naiisip ang mga bagay bagay na posibling mangyari at ng yari na nga. Kainis bakit ba kasi kami ang napili ni lang patayin. Bakit sa dami dami ng tao dito sa mundo mga kaybigan ko. Humanda siya sakin kong sino man ang nasa likod ng karumal-rumal na pang yayari nagaganap samin ngayon ako mismo ang papatay sa kanya.

"Dino okay ka lang?" bungad sakin ni Kriss, tinignan ko lang siya at tumango.

Nan dito kami ngayon sa labas. Na isipan kasi namin na mag pahangin mo na. Nakatingin lang kaming lahat sa apoy na nasa harapan namin. Hindi ko lubos akalain na magiging anim na lang kami. Kainis hindi ko man lang sila nailigtas. Bakit ko pa kasi na isipan na dito sa isla namin kami mag diwang ng kaarawan ko yan tuloy ng dahil sakin kapabayaan hindi ko man lang na isipan na pweding mangyari to samin. Minsan na akong nakapanood ng ganitong sitting ng horror story pero never akong na niwala pero ngayon hito ako na katunga-nga lang.

"Dino hindi mo ka salanan ang lahat, dahil kayonglahat ang may kasalan. Kaya hindi ako matatahimik hanggat hindi ko kayo na papatay sa mga kamay ko."  isang tinig ang na rinig ko kaya na patingin ako sa mga kasama ko pero parang hindi naman sila ang nag salita dahil na natili nakatikom parin ang kanilang bibig.

"Guys may narinig ba kayo?" 

"Ahh... Okay ka lang anong narinig ang pinagsasabi mo." nagtatakang tanong ni Bern sakin.

"Oo nga wala naman may nagsalita satin dito ah" wika pa ni Nobert.

"Okay guniguni ko lang siguro yun." wika ko kaya bumalik ulit ang pagtingin ko sa apoy.

Sigurado may narinig ako. Hindi ko kasalanan pero kasalanan naming lahat. Tinignan ko ang nakapalibot samin pero puro bahay lang ang nakikita ko maliban sa mga malalaking puno. Imposibling guni-guni ko lang ang mga narinig ko dahil parang may hugot yong pagkakabigkas niya. Huminga na lang ako ng malalim at saka tinigna ang kalangitan na ngayon ay may mga magagandang bitwin na kumikinang.

Kong pwedi ko lang sana ibalik ang oras nasa hindi na kami ngayon nagkakaganito. Kong hindi ko lang sana ginawa ang na isip kong biro edi sana buhay pa ang babaeng mahal ko. Edi sana buhay parin ang mga kasama ko. Gustong umiyak pero hindi ko kuya ayokong makita ako ng mga kasama ko na ng hihina. Kailangan kong mahanap ang pumatay sa mga kaibingan ko kailangan niyang pagbayaran ang kasalan niya.

"Guys wala ba kayong napapansin sa lugar nato." tanong ni Teddy, kaya agad akong napatingin sa kany.

"Wala naman, pero meron ako napapansin dito sa lugar nato. Parang may kong anong mesteryong nakabalot dito." pagsasalita naman ni Marie. 

"Ano bayan mga usapan nayan wala na bang bago." wika naman ni Nobert.

Tinignan ko lang si Nobert. Kong mag salita siya parang wala ren siya pakialam sa mga ng yayari samin. Sarap nilang pag untongin dalawa ni marie nakakadarmad na ako sa kanila na parang may tinatago sila samin kaya kaylangan kong alamin yon bago pa kami makauwi ng ligtas sa maynila. About pala sa sinasabi ni Teddy oo parang may mali sa lugar na ito kasi kani ng uma lang pag labas namin anim para makihalobiro sana sa kanila pero laking gulat namin ng bigla silang lumalayo tuwing lalapit kami.

Hindi ko alam kong anong meron samin anim. Bakit kaya kami nila nilalayoan hindi naman sila namin sasaktan ah. Magtatanong lang kami sa kanila about sa babaeng pumapatay pero ano sa halip na kausapin nila kami pumapasok sila agad sa mga bahay nila. Kanina nga naisipan naming anim na tulongan sana ang mga tao dito na mag ligpit para naman malaman namin kong paano sila nabubuhay araw araw pero wala nilalayo nila ang mga gamit nila samin kaya hindi na lang namin sila inabala pa.

After non nag lakad kaming lahat kay lola para mag tanong sana kong bakit hindi kami kinakausap ng mga tao dito pero pag dating namin sa bahay niya tangin ang apo niya lang ang nakit namin na para bang may kinakausap siya pero hindi na namin yon pinansin baka naglalaro lang. At isa pang napansin ko mag fo-four pa lang ng hapon pero wala ng taong nasalabas ng baryo pwera samin anim na nagtataka sa mga ng yayari. Hindi pa naman gabi at isa pa may araw pa naman bakit kaylangan nilang pumasok agad sa mga lungga nila.

"Dino lalim ng iniisip mo ahh." wika ni Bern kaya agad akong napatingin sa kanya.

"Wala naiisip ko lang yong ng yari satin kani na." wika ko. 

"Ah ganon ba. Ako nga rin napapaisip ako kong bakit hindi nila tayo pinapansin parang takot silang kausapin tayo." wika pa Bern

"Baka na ninibago lang sila siguro dahil first time lang nila makakita ng totoong tao na naka porma at ayos na ayos ang sarili." wika naman ni Kriss kaya isang malakas na batok ang natanggap nito mula kay Marie na nasa tabi niya lang.

"Bakit mo naman ginawa yon." wika ni kriss habang hinihimas ang ulo

"Mang mang, anong akala mo sa kanila onggoy. Kriss tao rin sila katulad natin kaso nga lang ang kaibahan tayo nakatira sa city tapus sila dito sa islang ito na napaka buring." wika ni Marie pero hinirapan lang siya ni Kriss.

Natawa na lang ako sa mga sinabi ni marie may point naman kasi ni kriss baka naninibago lang sila samin at isa pa baka natatakot lang sila sa babaeng napumapatay. Tinigna ko lang silang lahat habang masayang nagkukulitan at naghahampasan. Gabi na pero wala paren si lola at isa pa ayaw pa naming pumasok kaya dito muna kami hanggang sa ma-manhid ang mga katawan namin sa lamig.

"Guys bukas na bukas babalik muli tayo sa bahay baka kong ano na ang nangyari doon." wika ko. 

"Oo nga bumalik na tayo baka kasi kong ano pang gawin ng mga tao dito satin. Alam niyo naman na hindi sila sanay." wika pa ni Teddy.

"Sige tatawagan ko lang ang sinakyan natin bangka para pag dating nating bukas sa bahay uuwi na lang agad tayo kasi natatakot na ako supe ." wika ni Marie sabay nilabas nito ang kanyang cellphone.

"Marie sinasayang mulang ang load mo wala signal dito at isa pa hindi mo magagamit ang cellphone mo kaya bukas babalik na tayo sa bahay pero walang uuwi dahil hahanapin pa natin ang sinasabing babae na pumapatay. Kong siya man ang may kagagawan ng pag patay sa mga kaibigan natin kailangan natin siyang gantihan." wika ko. 

"What? Dino naman kailangan na natin umuwi." wika ni Marie.

"Hoy Marie kong wala kang balak natungan kami sa paghahanap sa babaeng yon pwes umalis ka lang sa islang ito hanggang sa makarating ka sa bahay niyo." wika pa ni Nobert. 

"At isa pa baka ang babae yon ang pumatay sa mga kaibigan natin kaya kailangan rin natin siyang patayin para naman matigil na niya ang ginagawa niya at isa pa makakatulong tayo sa mga tao dito na hindi na sila mangangamba tuwing sasapit ang dilim sa baryong nila." wika naman ni Teddy.

Sumangayon lahat sa mga sinabi ko pwera si Marie. Kainis kong pwedi ko lang sana siya sampalin para ma taohan na dahil puro na lang sarili niya ng iniisip niya ni hindi man lang niya na isip ang mga kaibigan namin na pinatak ng hindi namin kilalang tao at na isipan pa nitong killer na to pag laruan kami once pag nalaman kona kong ano ang mga nakasulat sa bawat numero nakasulat sa katawan ng mga kaibigan kong namatay. Papatayin ko talaga siya bahala na kong makagawa man ako ng kasalan.

---