“Are you sure you’re okay now?” Hindi na alam ni Zachi kung ilang beses na siyang napairap.
Inikot niya ang swivel chair at saka bumuga ng hininga.
“Ivo, I’m fine nga. I’m fine, I swear,” sambit niya rito.
Narinig niya ang pagbuntong-hininga ng kaibigan sa kabila. Katawagan niya ito ngayon at ang kulit-kulit lang naman ni Ivo. Ewan ba niya kung bakit tila ayaw nitong maniwalang okay lang siya.
Nasi-stress na tuloy siya sa pagiging stubborn ni Ivo. Ang kuli ayaw talaga making kahit na sabihin niyang okay lang talaga siya.
“You can’t blame me from being worried, Zachi. Ni hindi alam nina Tito at Tita ang nangyari noong isang araw,” sambit nito sa kanya.
Napabuga siya ng hininga at napailing na lang.
“It’s really fine, Iv. I’m okay. As long as you’re here with me, I’m fine,” she
