15 years later
"Marco! Marco! Huwag mo akong iwan! Hindi ko kakayanin mag-isa," patuloy parin ako sa pag-iyak. Tila ba may naka-dagan na mabigat sa dib-dib ko at ang hirap huminga.
"Marco! Gumising ka! Parang awa mo na!" muli kong hiyaw kay, Marco na ngayon ay walang malay na nakahiga sa isang hospital bed.
"D-daddy!"
"Babe! Babe, gising." napabangon ako at habol hininga kong nilingon si, Marco na nag-aalalang naka-tingin sa'kin. Mahigpit ko siuamg niyakap, na kinabigla niya.
"Are you, okay? Hey, why are you crying? " hindi ko na napigilan ang humagulhol sa balikat niya, habang naka-yakap.
"Masama ba ang panaginip mo?" muli niyang tanong. Kumalas ako sa pagkakayakap at tumango-tango habang pinupunasan ang basang luha na nag-kalat sa pisngi ko.
"Here, inumin mo itong tubig,"
