The Otis

Awaken 12

AWAKEN 12

AGAD na napa dilat si Camille nang maramdaman ang pag yugyog sa kanya ng kong sinu. Laking gulat niya na si Eulexis ang gumigising sa kanya, takang taka ang dalaga at kaya siya ay napa balikwas ng bangon. "Paanu ka naka pasok dito?" Napa sulyap ang dalaga sa pinto ngunit sarado at sinunod naman niyang tignan ang pintuan ng terrace na bukas.

"Wala na akong oras, para mag paliwanag halika na." Inalalayan ng binata si Camille na maka tayu at maka alis sa kama.

"Bakit anung meron?" Litong lito ang dalaga at hindi alam kong anung meron sa mga oras na yun.

"Basta na andito sila sa mansyon namin, kailangan mong mag tago sandali." Lumabas sila ng silid ng dalaga, nakaramdam siya ng kakaibang kaba at takot sa mga oras na yun. Hawak-hawak lang ni Eulexis ang kamay niya at sabay silang nag lalakad. Kong saan-saan pasilyo sila dumaan hanggang sa makita ni Camille na parang tinutulak ni Eulexis ang mga pader na madadaanan nila. "Na saan na ba yun?" Tanung ni Eulexis sa kanyang sarili.

Bagong bihis na ang binata ngunit naka pang tulog pa si Camille. Na mangha si Camille nang mag bukas ang pader na tinulak ni Eulexis, dahil may sikretong pinto doon. Agad na hinatak ni Eulexis ang dalaga papasok doon, "teka anung gagawin natin dito?"

"Hindi natin, ikaw lang. Dito ka lang, babalikan kita pag wala na sila."

"Teka la---" hindi na ituloy ang sasabihin ni Camille nang mag dilim ang buong paligid at mag sara na ang pinto sa pader. Walang makita si Camille sa dilim at kina kapa ang pader kong na saan siya. "Na saan ba ako?" Tanung nito sa kanyang sarili. Nag lakad siya habang kinakapa ang pader at hanggang sa matanaw niya ang aninag ng ilaw na may layu sa kanya ng tatlong metro. Takang taka man sa nangyayare sa araw na yun ngunit kailangan niyang sundin ang binata.

Pagkatapos ng pag uusap nila ng binata nung gabeng yun ay agad na niyang binigay ang tiwala niya, kailangan niyang maintindihan ang lahat ng nasa paligid niya lalo na ang binata at kahit sa maigsing pag uusap niya sa binata gumaan ang pakiramdam niya kahit papaanu na ilabas niya ang sama ng loob. May mga naririnig siyang halo-halong boses galing sa liwanag na yun, hanggang sa maka lapit siya doon at nakita niyang isang maliit na hugis kahon ang butas. May mga harang pa itong bakal na may mga bilog na desinyo kaya nakikita niya kong anung meron sa loob.

Isang silid, bilog ang hugis ng silid, may magandang palamuti sa kisame na animoy diyamante, may malaking bilog na lamesa at naka upo doon sa harap ng lamesa ang mga hindi pamilyar na mukha. Maliban sa mag asawang Eunice, Dylan, mga seryoso ang mukha, animoy may pinag tatalunan ang mga taong na andoon na halos kaseng edad ng mag asawa, maliban sa dalagang may makapal na kulot ang buhok at kulay pula.

"Sila kaya ang sinasabe ni Eulexis?" Tanung niya sa kanyang sarili. Hindi niya ugaling makinig sa pinag uusapan ng iba kaya agad na siyang umalis ngunit napa hinto siya nang marinig niya ang isang bagay na alam niyang pa tungkol sa kanya.

"Ang mortal," rinig niya galing sa boses ng isang babae. Dahan-dahan nag lakad pa balik si Camille sa butas na yun. Sari-saring tanung ang agad na pumasok kay Camille kong alam na ba ng ibang doon siya nag tatago sa mga Otis o di kaya'y hahalughugin ang buong mansyon para lang mahanap siya.

"Anu naman ang tungkol sa mortal?" Seryosong tanung ni Dylan.

"Gusto ko sanang mag tulungan ang dalawang angkan ng Swiss at Otis na malutas ang bagay na ito katulad ng pag lutas sa problema natin noon sa mga Grace," aniya ni Mr. Swiss.

"Nakita ng aking anak na si Victoria ang lahat sa una palang, palagi na lang gumugulo sa utak niya ang mortal na yun at sa nakikita niya may hatid na gulo sa mundo natin ang mortal na naka pasok sa atin." Paliwanag naman ni Astra habang tahimik na katabi ang anak na si Victoria.

"Ako may hatid na gulo, anu ako malas?" Tanung ni Camille.

Nag ka tinginan ang mag asawang Eunice at Dylan. "Anu bang gusto ninyung gawin namin?" Tanung muli ni Dylan.

"Gustong mahanap ang tumulong sa mortal na yun, siya lang naman ang may kasalanan kong bakit siya na andito, kong sinu man na taga Illustra yun siya ang dapat ang unang mahanap." Kaba ang muling kumapit kay Camille pero gusto niyang mag salita, na bigla na lang pumasok sa kanya ang ideya na yun, na hindi naman talaga ito kasalanan ni Eulexis ang lahat ng nangyayare.

Ang pag kakaalala ng dalaga, hinatak siya ng isa sa mga kaibagan ng binata nung sinubukan niyang maka pasok, tumama sa isang puno at nawalan ng malay. "Tama!" Napa takip si Camille sa kanyang bibig at na bigla sa pag taas ng boses. Kinabahan siya dahil hinahanap ng mga nasa loob ng silid kong saan nang galing ang boses niya. Agad siyang lumayo sa butas na yun at agad na nag hanap ng pwedeng pag taguan. Nang laki ang mata niya at na gulat nang maramdaman ang malamig na kamay sa kanyang bibig para takpan. Nagpupumiglas siya ngunit malakas ang pagkakahawak sa kanya ng kong sinu man yun.

"Wag kang malikot si Kaden toh," bulong ng binata hindi agad siya bumalik sa dati kahit kilala niya ang binata, na kakambal ni Sidney. Hinila siya nito papasok sa isa pang silid at hanggang sa mawala na ang dilim. Binitawan na siya ng binata at nakita niyang puno ng libro ang silid na yun, may nagtataasan na kabinet na naka palibot sa silid at mga libro pa sa mga sahig na naka patong. Mula sa gitna ng malawak na silid naka tayu doon ang bilog na globo na gawa sa bakal at ginto. Sa kanan ng silid makikita ang malawak at malaking salamin na bintana. 'Napaka dami talagang sikretong silid at daan dito,' sabe ng kanyang isipan.

Humarap ang dalaga kay Kaden, "anu bang ginagawa mo? Tinakot mo ako," napa sulyap ang dalaga sa palaso at pana na naka sukbit sa liko ng binata.

"Hindi ko naman ginusto na takutin kita, pero pag hindi kita inalis sa lugar na yun mapapa hamak ka at ang angkan namin." Manghang mangha talaga si Camille sa pagiging seryoso ng binata malayung malayu kay Eulexis.

"Tama ka, salamat. Pero sinu ba ang mga yun?" Pinag masdan ni Camille ang binata na tinanggal ang pana at palaso sa likod. Kumuha ito ng makapal na libro at ginawang unan nang maka sahig ito sa carpet na asul. Kahit ang mga carpet sa bahay ay napaka linis, kaya ayus lang na humiga.

"Sila yung tinatawag na council, sila yung angkan ng mga Swiss na nag hahanap sayu. Alam muna para patayin ka kong sakaling mahanap ka para hindi mo masabe sa iba ang nalalaman mo tungkol sa amin."

"Pero hindi naman ako chismosa."

"Pero nakikinig ka sa usapan ng may usapan."

Nag init ang pisngi ni Camille at na hiya sa binata dahil tama ang sinabe nito. "Pe---pero hindi ko naman sinasadya, narinig ko kase yung tungkol sa akin kaya hindi ko maiwasang hindi makinig, napaka laking kasalanan na ba yun."

"Hindi ko alam," ang alam lang ng dalaga habang nakikipag usap siya sa binata, napaka straight forward at may pag ka suplado.

"Ok." Naka pikit ang mata ng binata kaya sandaling pinag masdan ang maputlang mukha nito, halos lahat sila maputla ang mukha ngunit makikinis. Lumayo ang dalaga sa binata at naglakad papalapit sa malaking bintana. Hindi alam ni Camille kong ilang minuto o oras na siyang na andoon pero natanaw niyang papaalis na ang mga bisita ng Otis. "Umalis na ata yung mga bisita ninyu, pwede na ba akong lumabas?"

"Alam ko," laking gulat ni Camille na nasa likod na pala niya ang binata at napa sandal sa bintana. Pataas baba ang dibdib ng dalaga, bahagyang napa awang ang labi at nang lalaki ang mga mata. May gustong sabihin ang dalaga ngunit hindi niya magawa dahil sa gulat, takang taka kong paanu agad naka lapit sa kanya ang binata ng ganun ka bilis. Napa ngisi ang binata dahil sa imahe ng dalaga sa kanyang harapan.

Kinuha na lamang ni Kaden ang kamay niya at hinatak papaalis aa silid na yun. Sa isang pasilyo sila lumabas at hindi parem mawala ang pagka gulat sa nangyare. Naka yuko si Camille habang hawak siya ni Kaden sa kamay. "Andyan lang pala kayu," napa sulyap ang dalaga sa gulat na gulat na mukha at naka kunot na noo ni Eulexis. "Babalikan na sana kita, kaso may naka kita na pala sayu."

May na pansin siya sa mga mata kay Eulexis, galit. Galit habang naka tingin kay Kaden. Pero hinatak na naman siya ng binata at hinayaan na tahimik na naka tayu si Eulexis. Gusto man niyang pansinin ang binata ngunit hindi na niya nagawa pa, hanggang sa si Kaden na ang nag hatid sa kanya sa mismong silid niya at iniwan na siya nito. Ang daming nangyayareng nakakapag taka sa lugar na na puntahan niya lalo na ang mga kinikilos ng mga taong nasa paligid niya ngayun.