The Otis

Awaken 17

AWAKEN 17

ISANG araw ang naka lipas nang maka uwi si Camille at Eulexis sa mansyon ng binata na hindi paren nagpapansin ang dalawa. Pero hindi na kinakaya ng dalaga ang ganung sitwasyon, ayaw niya gusto ang pakiramdam na nararamdaman niya katulad ng minsan magka salubong silang dalawa sa hagdan ngunit gusto kausapin ng dalaga si Eulexis at pakiramdam nito na kaya umiiwas ang binata sa kanya dahil sa pagsigaw nito noon sa gubat. Mag katabi silang kumain kasama ang pamilya ng binata at ilang beses na ring na huli niyang sumulyap sa kanya ngunit hindi naman siya kinaka usap. Inis na inis siya kong anung dapat niyang gawin, hindi niya gusto ang pakiramdam na kunwari'y hindi siya nakikita ng ka kilala niya.

Hindi naman talaga gusto ng dalaga na magsakripisyo ang kahit na sinu para lang sa kaligtasan o di kaya'y para sa ikakabuti niya. Mas gusto niyang siya na mismo ang magsakripisyo, ngunit pareho lamang sila ng iniisip ng binata, kong pag uusapan na naman nila ang tungkol doon, ganun paren ang mangyayare, mag tatalo at mag tatalo paren sila sa bagay na yun. "Tapos na ako," na unang tumayo si Eulexis, "babalik na ako sa kwarto ko," narinig nila ang pag usog ng upuan ng binata at halos lahat ng mata'y naka tingin sa pag alis ni Eulexis. Napa sulyap naman silang lahat sa pag tayu ng dalaga at pag ayus ng upuan nito.

Huminga ng malalim ang dalaga bago nakapag salita. "Tapos na din po ako, salamat po sa masarap na pagkain." Saka tumalikod hiyang hiya man umakto sa harap ng mga kasama sa pagkain ay agad na niyang umalis. Hindi niya gustong umasta na animoy doon na siya nakatira ngunit may bagay siyang gustong gawin. Kong hindi man siya kausapin ng binata, siya na mismo ang kakausap. Ayaw niya na kahit na sinung ka kilala niya ang may inis, tampo o galit sa kanya dahil pakiramdam niya napaka sama niya. Hindi naman siya mamamatay kong tatanggalin niya ang pride, kailangan niyang magpakumbaba sa oras na yun.

Sa kakaisip niya hindi na niya namalayang nasa harap na pala siya ng pinto ng binata at bumuntong hininga bago kumatok. Mula sa loob ng silid, napa hinto ang binata sa pag lapit sa kama at tumayo kong saan siya na hinto. Hinihinaty niya kong sinu ang kumatok, "Eulexis," sabe ni Camille sa labas ng silid niya. Hindi niya inaasahan na sinundan pala siya ng dalaga. "Ako toh si Camille."

'Alam kong ikaw yan,' ang gustong sabihin ng binata ngunit walang lumabas sa kanyang bibig at sina isip na lamang. Lumapit siya sa pinto at pinakinggan kong na andoon pa ang dalaga. Mag sasalita sana siya nang marinig muli ang dalaga.

"Alam ko galit ka? Ewan ko kong tama yung iniisip ko tungkol sayu. Pero sana gising ka o may ginagawa man lang dyan sa loob ng silid para marinig yung sasabihin ko."

'Hindi naman ako galit,' sabe naman ng kanyang isipan.

"Gusto kong mag sorry, alam kong dahil noong nakaraang araw kaya ka nag kakaganyan. Kase na sigawan kita, hindi ko naman kase gusto yung iniisip mo. Ok, sabihin nating tradisyon ninyu yun. Pero paanu kong maka alis na ako, sa tingin mo ba matutuwa ako. Matutuwa ako na ikaw ay kinasal sa hindi muna man mahal na tao para lang maka alis ako sa lugar na ito. Alam muna, mahirap lang isipin na ganun ang mangyayare, parang hindi ako makaka tulog ng maayus. Wag kang mag isip ng kong anu-anu, basta yun ang nararamdaman ko."

Napa ngiti si Eulexis at napa kamot na naman sa kanyang batok. Hindi niya alam kong anung mararamdaman niya sa kanyang narinig ngunit nag tatalon ang puso niya sa tuwa. 'Masaya akong gawin ang lahat para sayu lalo na nang malaman kong concern ka sa akin,' nilapat ng binata ang dalawang kamay niya sa pinto. Ganun din ang ginawa ng mga kamay ng dalaga sa labas, hindi nila alam na mag ka tapat pala ang mga palad nila kahit na may harang na pinto sa pagitan nila.

"Basta nag sorry na ako, ayoko din magkaroon ka ng galit o inis kong sakaling maka labas na ako sa mundo ninyu." Lumayo na ang dalaga sa pinto para bumalik sa kanyang silid ngunit hindi pa siya nakaka alis ng marinig niyang mag bukas ang pinto sa silid ng binata. Nang humarap si Camille, isang yakap naman ang sinalubong ni Eulexis sa kanya. Isa pang bagay ang kina iinisan ni Camille. Ang mabilis na t***k ng puso, nag iinit na pisngi at kong anung lumilikot sa kanyang sikmura. Nangyayare ang lahat ng yan nung unang araw pa lamang na nagkita sila, hindi man niya itangi na lahat ng yun ay nararamdaman niya sa binata, ngunit hindi paren maintindihan.

Kumalas ang binata sa pagkakayakap at hindi pina halata ng dalaga ang nangyayare sa kanya. "Ayus naman talaga ako at saka hindi naman ako galit o na iinis sayu."

Napa taas ang isang kilay ng dalaga, "so anung ibig sabihin ng hindi mo pag pansin, pag iwas mo sa akin kahapon at kanina, pag iinarte lang?"

Natawa ng mahina si Eulexis, "hindi ah. Ikaw ang inaalala ko kaya hindi ako lumalapit, gusto kong maging ok ka na muna bago ako uli makipag usap sayu."

"At talagang hinintay mo pa talaga ako ang unang lumapit sayu?"

Napa isip ang binata. "Parang ganun na rin---aray," sabay himas ng binata sa kanyang braso na hinampas ng dalaga. "Biro lang."

"Ikaw kase wag muna lang gawin kase yung kasal kong para---"

"Mas maganda siguro kong wag na natin pag usapan ang bagay na yan."

"Ok."

Sandali silang natahimik hanggang sa may na isip na bagay si Eulexis. "Gusto mong pumasok sa kwarto ko?"

"Naka pasok na ako dyan pero hindi ko gaanung na pansin yung loob, sige ba." Na huli naman sila ni Kaden na sabay na pumasok sa silid ni Eulexis. Napa kuyom ng kamao ang binatang si Kaden ng hindi na niya namalayan.

Mula sa loob nang maka pasok na sila Camille ay agad niyang pinag masdan ng mabuti ang simpleng silid ng binata. May malaking mama at may gusot na sapin. May malaking lalagyan ng mga libro, may iilang hindi maayus ang pagkakalagay at basta lang siniksik. "Mahilig kang mag basa ng libro?"

"Oo, minsan nagbabasa ako pag wala akong masyadong gagawin at isa sa mga hobby ko ang pagbabasa." Hindi maiwasang mamangha ang dalaga sa marami pa pala siyang kailangan malaman sa binatang kasama niya, naka bukas din ang pinto sa terrace kaya hinahangin ang puting kurtinang naka sabit doon. Tumingin naman si Camille sa kanang bahagi ng silid, mula sa pader nito may mga naka dikit na litrato kaya lumapit siya doon. Ngayun lang niya na pansin na may mga litrato palang naka dikit doon. Pinag masdan ang ilang naka dikit at mga naka patong sa lamesang naka dikit sa pader.

Mga litrato noong bata pa siya at hanggang sa lumaki. May litratong kompleto silang mag pamilya at minsan ay mga kapatid lang ang kasama. Pati ang litrato ng mga bata pa ang magulang niya at siya pa lamang ang anak, meron ang binata. "Ganda, hindi ko alam na mahilig ka pala magtago ng mga ganitong bagay."

"Maganda kaseng tignan."

Na gulat ang dalaga sa biglang pag sulyap ng binata sa kanyang tabi at napa hawak sa dibdib. "Pwede ba mag sasabe ka kong andyan kana sa tabi ko?"

Tumawa naman ang binata sa naging reaskyun ng dalaga. "Sorry naman hindi ko alam na magugulatin ka pala."

"Ewan ko sayu," hinayaan na lamang ng dalaga ang binata at pinag masdan na lamang ang mga litrato. Humarap ang dalaga kay Eulexis nang mapansin niyang tumahimik ito at nahuli niyang naka titig sa kanya kaya napa iwas ng tingin si Eulexis. "May tanung ako?" Hindi tumingin ang binata kay Camille kahit na gustong gustong tumingin nito pero nahihiya siya dahil na huli siyang naka tingin sa dalaga.

"Anu yun?" Hindi naman niya na iwasang mapa kamot na naman sa batok.

"Nagkaroon ka na ba ng girlfriend?" Sa pagkakataong yun napa sulyap na ang binata kay Camille dahil sa tanung sa kanya.

"Hindi pa," halos pa bulong na sagot ni Eulexis.

"So hindi mo pa naranasan na magkagusto, o kaya gawin yung mga bagay na ginagawa ng mag boyfriend at girlfriend?"

"Hindi pa," namumula na ang mga pisngi ng binata. "Wala yan sa mga iniisip ko at saka parang hindi naman kailangan." Pero sa likod ng mga sinaaabe ng binata, gusto din niyang maranasan ang bagay na yun.

"Hindi mo pa naranasan na humalik o di kaya'y halikan ng babae?"

"Huh? Hindi pa. Hindi pa talaga, kahit na kailan hindi pa. Pero gusto kong maranasan," naging seryoso naman ang mukha ng binata at hindi na niya alam kong ang ginagawa niya nang bigyan ng halik sa labi ang dalaga. Hindi ito inaasahan ng dalaga kaya nang umalis si Eulexis gulat sa mukha ang na iwan. Saka lang pumasok kay Eulexis kong anu yung na gawa niya at napa mura ng mahina, "naku sorry hindi ko sinasadya, anu kase na dala lang ako. Wag mong isipin na---" na hinto ang binata nang punasan ni Camille ang noo niya gamit ang kanan nitong kamay at animoy may inaalis na dumi. "Anung ginagawa mo?"

Na isip ng dalaga na wala naman ang bagay na yun bagkus parang na tuwa pa siya sa ginawa ng binata. "Sinusubukan kong burahin yung alaala mo, tapos palitan natin ng bago."

Napa ngiti ang binata sa ginagawa ni Camille at saka tinanggal ang kamay nito sa kanyang noo. "Bakit muna man buburahin? Pwede naman mag stay ang panget, magandang memorya ng isang indibidual para malaman at matutunan niya ang mga bagay na nangyare sa buhay niya."

"Pwede rin."

Hindi nila na papansin ngunit halos isang minuto na silang nag titigan sa mata ng bawat isa, hindi man masabe ng mga labi nila pero sinasabe ng mga mata nila na gusto nila ang isa't isa kahit na gugulahan sila sa kanilang nararamdaman sa ngayun. Tuluyang bumaba ang mukha ng binata at pinantay sa dalaga. Pinikit na lamang ni Camille ang mga mata at hinintay ang sunod na gagawin ng binata. Nag lapat ang kanilang mainit at malamig na labi. Dahan-dahan at maingat ang paghalik ng binata kay Camille, animoy isang salamin na kailangan niyang ingatan.

Humawak ang mga kamay ng dalaga sa mga batok ng binata para lalo pang palalimin ang paghahalikan nila. Napa hawak naman ang mga kamay ng binata sa mag kabilang bewan ng dalaga. Ang sumunod na nangyare ay naging mapusok, animoy nang hihina ang tuhod ng dalaga kaya nakalimutan na niyang tumayo ng maayus. Ngunit mabilis siyang inupo ng binata sa lamesang nasa tabi lang nila.

Ngunit na hinto ang kanilang ginagawa nang may kumalabog sa pinto, pareho silang napa sulyap sa pinto at nagkatinginan muli. May mga ngiti sa labi at sabay na natawa. Pinatong naman ni Eulexis ang noo niya sa noo din ng dalaga. Hinawakan ni Eulexis ang magkabilang pisngi ni Camille, "alam ko kong anung pakiramdam."