Sandra’s POV
“A-AXEL, hindi nga pwede. Please get out from my room. Baka—”
“Shhh, we’ll make it quick,” napatigil ako sa pagsasalita nang harangan ni Axel ang aking bibig. Sa puntong ito ay tuluyan na siyang nakapuwesto sa aking kinaibabawan. Sa nakikita ko ay wala na akong magagawa pa kung hindi ang sumang—ayon na lang sa gusto niya sa gabing ito. Parang kumbinsido na siya sa sarili niya at kailanman ay wala nang makakapigil sa kaniya, wala kailanman ni ang sarili ko.
“Don’t worry, magiging malinis ang lahat. Walang makakaalam ni anino sa bahay na ito bukod sa atin, alright? Trust me, Sandra.” Bulong nito sa akin.
Ngayon ay kapansin—pansin kung paano niya marahang itinapat ang kaniyang bibig sa aking mukha. Marahan ang bawat pagdiin niya roon hanggang sa tuluyan nang magkatagpo ang ba
