Chapter one hundred seventy one
LOU
Parang napakalungkot ni Terrence, nakikita ko kase sa kaniyang mga mata ang lungkot kahit na sabihin niya sa akin na wala siyang problema.
Nagdidilig ako ng halaman dahil nakita ko kanina yung mamumulaklak ng halaman, si Vincent kase inutusan kanina kaya ako na gumawa, wala naman akong ginagawa kanina kaya nagprisinta na ako.
Pero ngayon lumapit sa akin si Terrence at nakipag usap.
“ Wala ka bang trabaho ngayon?” tanong ko sa kaniya.
“ Meron, Ayaw ko lang pumasok ngayon.”
“ Huh? Bakit?”
“ Hindi enjoy yung trabaho ko.”
“ Paano mo naman nasabing hindi enjoy? Ano bang meron? May nangyari ba? Kaya ka ba malungkot ngayon?”
Bigla siyang natawa dahil sa mga tanong ko. “ Hindi ko alam kung ano ang una kong sasagutin.”
“ Pasensya na.” napakamot ako ng
