Forty-one
Nagising ako sa isang silid na puro kulay puti ang makikita. Sa couch nakita ko si Mason na sapo-sapo ang mukha at yumuyugyog ang balikat. Hindi ako nahirapan sa panganganak kanina, pero pagkatapos kong marinig ang unga ng sanggol at ilapat ito sa aking dibdib, sa tindi ng pagod ay nawalan ako ng malay.
"M-ason?" paos ang tinig na tawag ko rito.
"G-ising ka na pala!" mabilis itong tumayo at lumapit sa akin.
"B-akit ka umiiyak? May problema ba?" sunod-sunod ang kabog ng dibdib ko dahil sa expression ng mukha nito. Para itong pinagbagsakan ng langit at lupa.
"I'm s--orry!" hudyat para humagulgol ito ng iyak. Naguguluhan ako, kaya naman ginagap ko ang kamay nito.
"B-akit?"
"W-ala na ang baby natin! I'm sorry!"
"A-nong sinasabi mo? Hindi magandang biro 'yan! Narinig ko
