“MAMA! nandito na po si Papa!” sigaw ng anak niyang si Teyo mula sa itaas ng hagdan sa labas ng kuwartong inuupahan nila.
Natawa siya, mukhang mas excited pa sa kanya ang anak niya na lumipat ng bahay. Napalis ang ngiti niya nang mapansin ang humihikbing si Maira sa tapat ng bintana, nilapitan at niyakap niya ito.
“Ayan ka na naman, akala ko ba okay lang sa’yo na lumipat na kami ng bahay?” tanong niya.
Nagpalis ito ng luha at humarap sa kanya. “Okay lang sa’kin, masaya ako para sa'yo Chrysantha dahil sa wakas natapos na rin ang paghihirap mo,” naiiyak pa ring sagot nito. “Pero syempre hindi mo naman maaalis sa'kin ang malungkot, apat na taon ko kayong nakasama sa kuwartong 'to, sa hirap at ginhawa nagdamayan tayo, mahirap para sa'kin ang basta na lamang masanay na hindi na kita makakas
