Kabanata 41
Mourn
Nagising ako sa mabigat na talukap ng aking mga mata. I roam my eyes and found myself on the hospital bed. And right there I saw Hezekiah sitting beside me.
Mabilis itong umayos ng upo at ginagap ng mahigpit ang aking kamay.
Sinulyapan ko ito na seryoso ang mukang naka tingin saakin. His eyes were dim but luminous, while his jaw clenched so tight.
"Hmm.." I cleared my throat, pero tila tuyong tuyo ang aking lalamunan.
Isang mabigat na pag hinga ang pinakawalan nito habang nanatiling naka titig saakin.
"W-What happened?" I whispered weakly.
Pumikit ako sandali at ganoon din biglang dumilat nang mapag tanto kung bakit ba ako nandirito. Mabilis na dumapo ang aking palad sa impis ng aking tiyan.
"W-What happened? Is my baby okay?" I asked in my shaky voice.
Muli ay
