Hindi ko na nasundan pa ang itinagal ng pagkakaupo at pagiging tahimik lamang namin ni Gavin sa loob ng sasakyan niya habang hinihintay si Ate. Sa ingay ng isip ko at sa dami ng iniisip ko, wala nang lugar ang pagbibilang ng oras. He didn’t dare to say a word too, siguro ay hinihintay lang din nito kung kailan ako handa na o kung kailan ako maayos na.
“Alam mo ba? Ang lahat ng ‘to, ang pagbalik niya at ang muling paglapit sakin, may alam ka ba rito, Gavin?”
Sa pagtawag ko ng pangalan niya ay roon lamang ako bumaling sa kaniya. Taimtim ang kaniyang pagtitig sa akin na hindi ko alam kung kailan niya pa ginagawa. Nilandas niya ang mga mata mula sa aking mga mata pababa sa aking mga labi. Tumango siya.
Subalit bago pa man sumiklab ang aking galit ay nagsalita ito.
“I know, I’ve always
