Saglit itong napasulyap sa likuran ko at nang muling ibalik sakin ang tingin ay mas nilapit niya ang mukha. Napaurong ako dahil sa pagkakagulat ngunit hinihila niya naman ako sa ngayo’y hawak niya pa ring baba ko. He is so close that I could feel his hot breath, though he is passionately gazing at my lips, he didn’t move anymore closer.
“He’s watching.” Bulong niya. Mabilis akong napaigtad palayo at lumingon.
Nakita ko ang supladong mukha ni Hendrix, ang mukha nitong una kong nakita noong gabing dinukot nila ako. Iyong saksakan ng kasungitan sa unang tingin palang, iyong dating na hindi mo gugustuhing lapitan, iyong tinging kailanman hindi mo hihilinging makita.
But it’s different now. I got used to it or maybe I have just learned to love that part of Hendrix too.
Iniwas
