Dahan-dahan naman akong naglalakad sa loob ng ospital upang puntahan ang aking ina at anak niya. Ngayon sila lalabas at gusto ko rin kumustahin ang kalagayan ng anak niya. Nasa labas na ako ng kuwarto ay huminto muna ako at saka huminga nang malalim.
Nanlalamig ang mga palad ko dahil ngayong araw ko rin sasabihn sa kaniya ang totoo kung ano talaga ako sa buhay niya. Kung hindi niya ako matanggap niya ay ayos lang naman sa’kin, kahit masakit ay malugod ko itong tatanggapin.
Kumatok muna ako ng tatlong beses bago ko ito binuksan. Una ko kaagad nabungaran si Franco na nakangiti sa akin at alam kong alam na niya na pupunta ako ngayon. Binalingan ko naman si Aling Salve na takang nakatingin sa akin at ganoon din ang kaniyang anak.
Marahan akong lumapit sa kanila at tipid na ngumiti. “Kumus
