UMILING ako. Nagusot ang noo ni David.
"What is it? You won't tell me?"
"Saka na lang natin pag-usapan," sagot ko. "Makakapaghintay naman ang tungkol doon. Intindihin mo na lang muna ang mga bagay na mas importante at nangangailangan ng atensiyon mo."
"Mas importante sa akin ang nararamdaman mo, Onic."
"Okay lang ako." Yumakap ulit ako sa kaniya para itago ang mukha ko. Wala pa talaga akong balak sabihin kay David ang tungkol kay Mr. Silvestre. Hindi pa iyon ang panahon dahil kailangan ko pang makatiyak.
"But you were upset and I want to know why."
"Don't worry about me. Magpahinga na lang muna siguro tayo."
Ala una ng madaling-araw. Tulog na si David sa tabi ko habang pagising-gising naman ako mula pa kanina paghiga namin.
Iniisip ko si Mr. Silvestre. Kanina pagdating ng bahay
