Agad na tumayo si Zyrene sa kinauupuan niya sa labas ng bahay ni Carmela nang dumating ito.
“Carmela…mag usap naman tayo please….”
Hindi siya nito pinakinggan. It was as if she was talking to no one. Tila hangin na nilagpasan siya nito.
“Hindi ko kasalanan ang kasalanan ng dad ko. I failed to tell you, that’s my fault. Pero Carmela…… sa tingin mo ba hindi mahirap sakin na itago yun? Mahal kita. I don’t want you to get hurt.”
Doon na ito tumingin sa kanya. Saglit na dumaan ang pagkalito sa mata nito. Then it quickly vanished in an instant. Muling bumalik ang cold expression ng mukha nito.
“You have to leave.”
Hindi na siya nito ulit tinapunan ng tingin. Carmela went inside her house. Deri-deritso lang ito.
Tumingala si Zyrene para pigilan ang luhang papatak
