Pag-Akit

Kabanata 27 – Pagkagulat

Lumuhod si Melissa sa kama at dahan-dahang lumapit sa binata hanggang sa nasa gilid na siya ng higaan. Inabot niya ang kurbata nito at hinila ito palapit. Nanatiling nakataas ang isang kilay ni Klyde, di mawari kung anong klaseng laro ang binabalak niyang gawin. Nakatayo lang ito sa harapan niya kaya naman hinila niyang muli ang kurbata nito para mas mapalapit sa kaniya. Ikinawit niya ang isang kamay sa leeg nito at hinila pababa ang mukha ng lalaki. Agad niya itong hinalikan at mabilis din naman itong napukaw. Nilaliman nito ang paghalik sa kaniya. For some reason, agad na nakaramdam ng pagnanasa ang binata, ngunit pinigilan pa rin nito ang sarili.

“Don’t think I’m letting you off just because you had a bad date. You still disobeyed me.” He spoke against her mouth.

“Oh, tapos? Anong plano mong gawin tungkol dun? Paparusahan mo ‘ko? O pararausan mo ‘ko?" Paghahamon niya sa nakakaakit na boses. Sa puntong iyon, gusto lang ni Melissa na kalimutan ang bakas ng mga haplos ni Randall sa kaniyang katawan. At tanging si Klyde lamang ang makagagawa noon. She has to feel him owning her body to forget about her bad experience with that other guy.

Pero ininis lamang siya ng lalaki nang hindi ito nakipag-cooperate sa kaniya. He kept his hands on his pockets. Hindi siya nito hinahawakan. Naghahalikan nga sila pero yun lang ang ginagawa nito.

She groaned and glared at him. Ang lakas ng loob nitong ngumiti at magtaas pa ng kilay sa kanya. She was tempted to bite his lips and make him feel pain.

He was unprepared nang bigla nitong hinigpitan ang pagkakahawak sa kaniyang kwelyo at hinila siya pahiga sa kama. Pumaibabaw siya sa babae na muntikan na rin niyang maipit. He groaned at the impact at namalayan na lamang niyang nakapulupot na ang mga hita nito sa baywang niya. She rubbed her body against his straining erection.

“Ready to play, aren’t you?” Bulong ni Mel sa tenga niya at bahagya pang kinagat iyon. Sinubukan niyang bumangon ngunit hindi siya nito binitawan.

"Touch me." Ipinahayag ng babae ang nais nitong mangyari. Inabot nito ang kamay ng binata at ginabayan iyon upang haplusin ang iba’t ibang parte ng kaniyang katawan. She desires him.

He only touched her already exposed skin, but fixed his hands on her waist.

Tinitigan ni Mel ang mga mata nito bago nagsumamo. “Please.”

Nang makitang tila kailangan ito ng dalaga, pinagbigyan rin niya ang kahilingan nito. Hinawakan niya ito kung saan-saan, bago hinalikan ang bawat parte ng katawan nito. Nagustuhan ni Melissa ang mabagal nilang pagkilos. Dama niya ang bawat paghaplos at paghalik nito sa kaniya na animo’y pinapalitan ang bakas ng haplos ng bwisit na lalaking iyon. Ni pagbanggit sa pangalan nito ay ayaw na niyang gawin.

Klyde could smell a certain fragrance on the sheets, bago niya naalalang silid ito ng dalaga at hindi sa kaniya. She seemed passionate that night, and for once she didn’t keep count of how many times he came inside her.

Nais niyang parusahan ito ngunit hindi niya magawang pisikal na pahirapan ang babae noong gabing iyon. Marahil ay pagkalipas ng isang linggo o higit pa, he’s going to drill it inside her head na bawal siyang makipag-date sa ibang lalaki.

Pagdating ng Lunes, pumasok si Melissa na nakararamdam ng matinding kaba. Pakiramdam niya ay masusuka siya. Hindi niya mawari kung paano haharapin si Randall sa opisina.

Sa unang tatlumpung minuto, napuno siya ng pagkabalisa. Lumipas ang unang oras ng trabaho ngunit hindi ito nagpakita. Medyo nakahinga ng maluwag si Melissa. Gayunpaman, nagtataka siya kung bakit hindi ito pumasok. Sinubukan niyang huwag magtanong ngunit nanatiling bukas ang kanyang mga tainga para sa anumang impormasyon maaari niyang marinig.

During their morning break, may nagsabi na tumawag ito nang maaga para sabihing may sakit ito at hindi makakapasok sa trabaho. Umaasa si Mel na magkakasakit ito hanggang sa matapos ang buong linggo.

Tuwing umaga, nakakaramdam siya ng pagkabalisa, ngunit sa tuwing lilipas ang tatlumpung minuto, nagsisimula siyang makahinga ng maayos at mag-focus sa kaniyang gawain. Nakagawa na siya ng kaniyang resignation letter at balak niyang i-print iyon pagdating ng Biyernes. She simply cited that she’s pursuing a better opportunity. Kung tatanungin man siya kung anong opportunity iyon, ang pagbanggit sa kumpanya ni Klyde ay kapani-paniwala na.

Pagdating ng Biyernes, may tsismis silang nasagap. May nakakita raw kay Randall na may blackeye, may mga pasa sa mukha at kapansin-pansing medyo pilay itong maglakad. Ilang araw na rin siguro iyon dahil hindi na masyadong maitim ang paligid ng mga mata nito at madilaw-dilaw na ang mga pasa. Malinaw na nabugbog ito.

Nanlaki ang mga mata ni Mel, halatang nagulat sa balitang iyon. Well, deserve naman niya iyon. He’s a piece of s**t.

Pag-uwi niya, excited siyang ikinuwento iyon kay Klyde. Nagdadaldal siya habang nagtatrabaho ang binata sa kaniyang study. Hindi man lang ito mukhang nagulat.

"Serves him right. Dapat lang iyon sa kaniya." Yun lang ang sinabi nito.

Tinitigan niya ito ng ilang minuto bago siya naghinala.

“Huwag mong sabihing ikaw ang may gawa nun? Pinabugbog mo ba siya?" Her tone of surprise was strong. She almost sounded shrill.

He only hummed his response without looking at her na lalong ikinagulat niya. Whoa. Hindi nga? Ginawa niya talaga?

Sa loob-loob niya, hinangaan niya ito at siya’y nagpapasalamat.

Pero sa labas, tumingin siya rito nang may pagkagalit.

"Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin? Do you have any idea how dreadful I felt whenever I go to work every morning? Natatakot akong susulpot siya. Sana man lang sinabihan mo ‘ko. Tinakot ko lang ang sarili ko para sa wala." Pag-aalburuto ni Melissa.

Sa kanyang pagsigaw, sa wakas ay tinapunan rin siya ni Klyde ng tingin. His look of enlightenment was there for her to see. Totoo? Ni hindi man lang niya naisip yun? Nakakabwisit. Inirapan niya ito bago naupong muli.

"Hay naku. Pero salamat pa rin..." Medyo pagalit niyang ipinahayag ang kanyang pasasalamat.

Then, she did a one-eighty.

“At saka pala. Nagawa ko ha. Nakapagtrabaho ako sa loob ng dalawang buwan. Pay up. I want to see the money in my bank account.” Hinimok niya ito gamit ang kanyang kamay at kinindatan niya rin ito.

Masyadong mabilis nagbago ang mood niya, hindi ba? His lip twitched at the suddenness of it.

Knowing her, she wouldn't shut up hangga’t hindi niya binibigay ang perang napagkasunduan nila. Kinuha niya ang kanyang phone para ilipat ang pera sa account ng dalaga. Hindi niya maiwasang mapa-buntong-hininga.

Her grin became unbearable to see when she received the notification.

Hindi maiwasan ni Klyde na paalalahanan siya, “Ipunin mo yan. Huwag mong ubusin sa mga bagay na walang kabuluhan."

"Alam ko. Alam ko naman yan. Salamat." Lumapit ito sa kanya at halikan siya sa pisngi. Nagulat siya sa ginawa nito. She was just so happy. Napasayaw pa ito sa tabi niya, eliciting a disgusted look from him. Pasimpleng tumawa si Mel sa muling pang-iinis niya sa binata.

Oh, boy. Napakarami niyang pera ngayon. Kahit hindi siya nito paalalahanan ay balak naman talaga niyang itabi ang perang iyon. Wala siyang balak na gamitin iyon. Aba, pinaghirapan niya iyon ng dalawang buwan. Nagtiis siya ng husto, lalo na nitong nakalipas na isang linggo.

Iniwan niya si Klyde nang nakangisi at pumunta sa kwarto nito. Nakipagkwentuhan siya kay Lily habang hinihintay niyang matapos magtrabaho si Klyde.

Sa hindi malamang dahilan, pagkatapos ng isang nakakapagod na linggo, nagawa pa rin niyang maging masigla. Marahil ay dahil ito sa perang natanggap niya o di kaya’y ang kaalamang nakuha ni Randall ang nararapat sa kanya.

Nang sumunod na linggo, pinroseso niya ang kanyang resignation. Tinanong siya ni Klyde kung ano ang susunod niyang gagawin. Inamin niyang wala pa siyang plano. Magpapahinga siya ng isang linggo o dalawa.

Tinitigan siya ng binata habang nag-iisip. Ano kayang maaari niyang gawin sa babaeng ito?

"Hindi ka naman tutol na magtrabaho sa isang opisina ngayon, hindi ba?"

“Hmm, hindi. Okay lang ako sa opisina." Dahil nakatagal siya ng dalawang buwan doon, hindi na siya nangangamba ngayon.

"Paano kung magtrabaho ka sa kumpanya ko? Maaari kang pumili kung saang departamento mo gustong pumunta." Inaasahan na niyang tatanggi ito kaagad, tulad ng dati. Ngunit nagulat siya nang hindi ito kumontra.

Napaisip rin naman si Mel... tiyak na mas maganda sigurong magtrabaho sa kumpanya nito kumpara sa iba, di ba? Siguro naman ay mas mabuti ang mga empleyado nito, di ba? Tinanong niya ang mga iyon sa binata at huminga ito ng malalim.

“We try to hire the best people, in terms of both skills and character. Unfortunately, we do get bastards from time to time as well. Nagkalat naman ang mga sinungaling at mga mapagpanggap. Hindi mo naman sila maiiwasan. But when we discover them in my company, we quickly take appropriate measures.”

She grimaced, which he noticed. Ano kayang iniisip ng babaeng ito?

"Ano? Akala mo ay walang ganoon sa kumpanya ko? Meron din naman pero makasisiguro kang mas maliit ang tyansa kumpara sa ibang kumpanya. Isa pa, aren’t I the biggest jerk in the whole building? Sanay ka na rin sa ‘kin.”

Hindi inaasahan ni Melissa na magsasalita ito ng ganoon. Medyo may pagka-conceited ito pero oo... he's also highly self-aware.

"I mean, hindi masyadong nakaka-engganyo kapag may posibilidad na makakaranas ako ng mga ganoong bagay."

"Sinabi ko naman kanina, mas maliit ang tyansa na maka-encounter ka ng ganoon sa kumpanya ko. Mas pipiliin mo pa ang iba?"

"Hmm, sigurado ka ba diyan?" Paninigurado pa niya.

“Siyempre naman. Mas mahigpit ang proseso ng screening namin.”

"Talaga? Eh paano ako makakapasok kung ganoon? Mayroon lang akong dalawang buwang karanasan." Tinaasan siya ng kilay ni Mel.

"Isang rekomendasyon lang ang kailangan mo. Kung payag ka, sasabihan ko lang sila at tatanggapin ka na."

“Oh, talaga? Hindi ko akalain na gagawin mo ang ganoong bagay. Alam kong maraming tao ang nagagalit kapag nalaman nilang nakapasok lang ang isang tao dahil sa koneksyon nila. Ganoon din sa pagkuha ng trabaho. O di kaya’y para makakuha ng business deal."

“If connections are available, bakit hindi mo gagamitin?” He asked in return.

“But it does feel unfair, though.” Pagsagot ng dalaga.

"Hangga't wala kang sinasaktan o tinatapakang iba, sapat na iyon."

"Pero may ibang tao siguro na mas deserving makakuha ng trabaho sa kumpanya mo no?"

Muli siyang tinitigan ni Klyde. "So, mas gugustuhin mong hindi magtrabaho?"

Napaubo bigla si Mel. "Wala akong sinabing ganiyan."

“What can you do about it, then? If there’s nothing you can do, what’s the point of harping about it? This is real life, Melissa. And life has never been fair.”

Ibinalik niya ang atensyon sa kanyang laptop, samantalang nakatitig lang ang dalaga sa kanya.

She knew she hasn’t seen much about life yet.

“Am I still considered naïve, then?” Bulong niya, na wala naman talagang balak na itanong iyon sa lalaki.

“You barely experienced reality. Give it a couple more years and you’ll have a better view of how this world operates.”

Napabuntong-hininga si Mel. She doesn’t like the sound of that.

/stary/