Chapter 57
"Hahayaan mo kong kausapin siya, kung wala kang tinatago hahayaan mo ko" pangungumbinsi ko parin sa kanya.
Natigil na ang hiyaw ng pinsan ko kaya tumahimik na rin sa paligid.
"Pinatulog po namin ang pasyente, mas maganda pong mamaya niyo na lang po siya kausapin at please iwasan natin yung mga bagay na magpapawala sa kanya" ani ng nurse, tumango kami at umalis na ito.
Nakita ko si tiya na tahimik na umiiyak sa harap ng kwarto ng pinsan. Awang awa ako sa kanya. Pero wala akong magawa.
"I'm afraid you'll believe her and end up on leaving me. I'm damn scared babe. This is all about the past. This is all about you and me, please, Im begging you. Babe please.."
Lalo akong nagtaka sa inasal niya. Mababaliw na din ata ako sa pinagsasabi niya.
"No, hindi mo ko mapipigilan. Iwanan
