Nawalan ako ng balanse dahil sa biglang pagsulpot nito sa harapan ko ngunit hindi ko rin naramdaman ang sahig mula sa pagkakatumba dahil mabilis niya akong nahapit sa bewang. Nanghihiwaga akong napahawak sa matigas niyang dibdib na tinatakluban ng isang kulay dilaw na hoodie.
Hindi makapaniwalang napatingin ako sa kanyang mukha. May suot na naman itong mask at sombrero. Kahit na tanging ang mga mata na lang nito ang hindi natatakpan, hindi ko pa rin magawang makita iyon dahil natatabunan ng kanyang sombrero.
Gayunpaman, alam ko pa ring siya ito, ang lalaking nakahoodie sa coffee shop, sa airport. Tandang-tanda ko pa ang ganitong pangangatawan niya, ang ganitong pananamit niya at ang ganitong pagsulpot niya kapag may hindi magandang ginagawa sakin si Damien.
Now that I’m closer to him, s
