“Sonja, hindi ako malakas gaya ng iba. Hindi ako magaling makipaglaban at wala akong kahit na anong alam sa mga sandata, pero gagawin ko ang lahat para protektahan ka at maging ligtas tayo hanggang sa matapos ang Divine Quest,” sagot ko sa kanya.
Kitang-kita ko ang pagningning ng kanyang mga mata at ang pagsilay ng ngiti sa kanyang mga labi.
“Talaga? Maraming salamat, Leo!” nagagalak niyang sabi bago ako biglaang niyakap.
“Aray!” napahiyaw ako sa sakit nang maipit ang sugat ko kaya agad na napalayo si Sonja at humingi ng paumanhin.
“Sorry, nadala lang ako ng emosyon ko,” nakayukong sambit niya.
Ang cute niya! Pinigilan ko ang sarili kong pisilin ang pisngi niya. Ang tanging ginawa ko na lang ay ipinatong ang kamay ko sa ulo niya. “Ayos lang, wala kang dapat ihingi ng paumanhin,” naka
