MAGMULA ng mahanap nila ang ama ay isang linggo na rin ang nakalipas. Naroon ito ngayon sa garden at kasamang nakaupo sa isang bench ang ina. Kahit hindi ngumingiti ang ama ay masasalamin naman sa mukha nito ang saya. Lalo na kapag nakatingin ito sa kanilang dalawa ng kanyang Kuya Reegan.
“Are you happy now, Mrs. Elizabeth Montalvan?” napalingon siya ng marinig ang apelyidong ginamit nito sa kanyang pangalan. “Aking Mahal, masaya akong nabuo na ang iyong pamilya.” Wika pa nito.
“Salamat’ Lorenzo, pero bakit iyon ang apelyido mong binanggit?”
“Bakit ayaw mo?” nakangiting tanong nito sa kanya. Syempre gustong gusto, dahil sa totoo lang ay hate na hate niya ang apelyidong Terran. Kung pwede nga lang ay burahin na sa mansion at sa pamilya nila ang pangalan na yon.
Kung noon ay inakala niya
