SCARLETT’s POV
Huminga ako ng malalim at muli akong nag-ayos ng mga gamit na dadalhin namin. Hindi na ako makapaghintay na sumugod na sa quarters ni Ferdinand. Nag-aalala na ako sa kalagayan ni lolo, ni mom at ng mga anak ko.
Napahawak ako sa pendat na binigay ni Carrie at napapikit dahil hindi ko alam kung ano ang uunahin ko. Hindi na rin nasusunod ang mga plano ko. Damn. Kumuyom ang mga kamao ko at inayos ko ang mga baril ko dahil gusto ako mismo ang haharap kay Ferdinand.
Napahinto lang ako ng makarinig ako ng sigawan.
“Hindi pa ba natin sasabihin kay Scarlett ang totoo?! Hihintayin pa ba natin na makaalala siya?!”
Kumunot ang noo ko kaya dahan dahan akong naglakad palapit sa pinto para silipin sila. Napansin kong parang mga nag-aaway sila.
“Ara...”
“Hindi niyo ako naiintindihan.
