“Elena…” usal pa ni Leia. Mabilis na pumintig ang kaniyang dibdib. Kahit sa malayo ay kilala niya ang dalaga maski pa siguro nakatalikod ito. At sobrang nasabik siya na makita muli ang tanging itinuturing niyang kaibigan sa ngayon. Ang tanging taong alam niyang handa silang tulungan ni Lacey kapag mabibigyan lamang ng pagkakataon.
Kumaway sa kaniya si Elena at nagtatakbo palapit.
Napangiti na siya’t naging pahinga ang paghinga niya sa sobrang kasiyahan.
“Ate Leia…” Katulad niya ay naiiyak ang hitsura ni Elena nang lapitan siya nito. Nakangiti pero nangingilid ang mga luha nito.
“Diyos ko, Elena!” Madamdamin naman niyang iniangat ang mga kamay, nag-anyaya ng yakap.
Pinagbigyan naman siya ng dalaga. Dumukwang ito at mahigpit siyang niyapos.
“Mabuti nakasunod ka rito?” hinayaan na niy
