Keizha's POV
Rinig ang malalakas na boses ng mga taong sumasakay sa barko habang ako ay tuluyan ng nakasampa. Kipkip ko ang bag na ang laman ay ilang damit at ilang libong pera na natira sa ahawak namin noon. Tulirong-tuliro ang utak ko. Hindi ko alam kung tama ba ang desisyon na ginawa ko. Hindi pa umaalis ang brako dahil mga kalahating oras pa ang hihintay bago ang oras ng pagbiyahe nito.May ilang minuto pa ako para mag-isip kung tama ba ang ginagawa ko o dapat na ba akong bumaba at bumalik sa piling lalaknig pinakamamahal ko. Tama ba na iniwan ko ito kung maari naman kaming magtagong muli at balaan na lang ang pamilya ko.
" Bakit ba ako nagpadalos-dalos at nagpadala sa emosyon ko? " naiiyak ko pinagagalitan ang sarili. Mga ilang minuto na lang at babiy
