Habang sakay ng tumatakbong kotse ay nanatili lang akong tahimik, ganoon din si Larco na siyang nagmamaneho. Ang mga anak ko ay nasa sasakyan nina kuya nakasakay, at tingin ko ay kanina pa dumating sa bahay.
“H-Hindi ka ba natatakot?” hindi ko mapigilang tanong.
Rinig ko naman ang pagpakawala ni Larco ng isang malalim na buntong hininga.
“I don't know, baby,” parang wala sa sarili nitong sagot sa akin habang nanatiling nakatingin sa unahan. Tila malalim ang iniisip.
Napabuntong hininga na lang ako at tumahimik na lang. Iniisip ko kung ano'ng ipapaliwanag ko mamaya kina mommy at daddy. Nate-tense pa rin ang katawan ko dahil sa kabang naramdaman. Hindi ako kinabahan para sa sarili ko kundi para kay Larco. Natatakot ako para sa kanya. Natatakot ako sa posibleng mangyari.
Ilang sandali pa
