CHAPTER 44
TAHIMIK akong lumabas ng opisina niya. Namangha na wala man lang nagabala na tapunan kami ng tingin kahit na naka-coat lang ako at magkasama kaming lumabas ni Francis sa kanyang opisina.
No one dare to look. Wala, dahil takot.
Mabilis ang lakad ko. Sumasabay sa laki ng hakbang ni Francis. Mabuti na lang pala at naka tsinelas ako. Medyo nalula pa ko sa dami ng security na naka sunod at naka tabi samin. Gusto ko na nga magtanong kung bakit, kaso naalala ko yung number one rule niya. ‘No Asking Personal Questions’.
Naiilang pa ko habang sumasabay sa lakad niya. Lalo na ilang calls na ata ang sinagot ni Francis simula ng lumabas roon sa kanyang opisina.
“Yes, send me the details. I’ll check it later,” aniya at sinulyapan ako habang abala sa kausap. “I’m busy,” pagkatapos sabihi
