"Kumain ka para lumakas ka, Ate Ashlene.” Pilit na sinusubuan ni Marjorie ang kanyang pasyente, sa kasamaang-palad ay nakatulala lamang ito.
Simula nagising ay tulala na si Ashlene. Minsan ay takot pa rin sa kanila. Mailap gawa na wala itong maalala.
Napabuntong-hininga na lang si Marjorie nang ibinaba niya muna ang pagkain. Nagpasya siyang mamaya na muna niya susubukan na aluin ang kanyang pasyente.
Naiintindihan niya ang kanyang Ate Ashlene dahil napag-aralan naman niya na kapag may amnesia ang isang tao ay parang paslit na bata ulit na naguguluhan sa mundo. Lahat ay parang bago sa kanilang paningin.
“Sige po mamaya ka na lang po kakain, Ate.” Akmang tatayo na siya para iwan muna saglit ang pasyente niya nang magbukas ang pinto ng silid at pumasok doon si Darren. Nagtama ang kanilan
