CAPÍTULO 42

3089 Words

MARAHANG IMINULAT NI Rosallia ang mga mata nang magising ang kaniyang diwa. Bumungad sa kaniya ang kulay puting kisame. Dahil sa kuryosidad, iginala niya ang paningin niya at mula sa malayo, nakita niya roon ang pamilyar na mga mukha. "Ma'am, gising na po si Rosallia," ani ng isang pamilyar na tinig sa kaniyang kaliwa. Hindi niya iyon pinansin bagkus ay tumuon siya sa dalawang tao na naglalakad na patungo sa kaniya. Dahan-dahan niyang ibinaluktot ang mga binti saka marahang umupo sa kinahihigaan niya. "Ayos ka lang ba, anak?" tanong ng nanay niya. "Tell us kung may nararamdaman ka pang kakaiba at para magamot na kaagad," ani ng tatay niya. Ngumiti siya. "Hindi niyo na po kailangan mag-alala sa akin dahil maayos lang po ako," nakangiti niyang sabi at pinalig ang ulo sa kaliwa niya. At

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD