Kabanata 42
Kaybigat ng talukap ng mga mata ko. Tutol pa ang katawan ko na gumising pero wala akong magagawa dahil tumunog na ang alarm ko—oras na para simulan ang araw ko. Hindi ko alam kung anong oras na kami natapos ni Sir Alonzo kagabi; kung ilang beses kong narating ang alapaap. Basta ang alam ko lang ay halos gapangin ko na ang daan pabalik sa kwarto ko sa sobrang pagod at panunuyo. At ang resulta? Kaybigat ng katawan ko at masakit din ang balakang ko pati na ang mga hita ko. Medyo mahapdi rin ang kaselanan ko dahil sa walang habas na pagbayo niya sa akin kagabi.
Nakangiwi akong bumangon at humarap sa salamin, at kamuntik pa akong mapamura nang makita ang hitsura ko. Kay-itim ng palibot ng mga mata ko at tila pumayat tingnan ang aking mukha. Para akong zombie!
Napabuga na lang ako
