Isang mainit na yakap ang pinadama sa akin ng kamukha ni Mommy. Iyong iyak na ginagawa niya habang yakap-yakap ako ay naging hagulgol.
Nagtataka tuloy ako na nakatanga sa kawalan habang iniisip kung bakit siya umiiyak ng ganito.
"Tahan na po, Tita. Okay naman po ako, wala pong masakit sa akin," sabi ko. Hinaplos ko ang likod niya para makalma siya. Naisip ko na baka ito ang dahilan kung bakit siya umiiyak.
Salamat naman at hindi ako nabundol. Akala ko talaga katapusan ko na 'yon kanina. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa ipinagbubuntis ko. Isa pa, takot din ako sa galit ni Uncle Vince kapag nalaman niyang nawala ang anak namin dahil sa paglalayas ko.
Napasimangot ako nang maisip ko siya. Lahat na naman ng sakit na pilit ko ng kinalimutan ay muli na namang
