Hindi ko kayang umiyak sa mga panahon na ito. Kailangan kong maging malakas.
Habang nasa bisig ko si Von, ang bunso namin ni Soul, ay hindi ko maiwasang mapabuntonghininga. Hindi na nito nakilala ang pinakamamahal naming alaga. Pero tiyak kong bubuhayin ko sa mga kwento ko ang alaga naming baboy na iyon.
Kalalabas lang namin ng hospital. Sina Mommy na ang sumundo sa akin dahil ni-request ko kay Soul na ilibing si Bunsoy sa tabi ng puntod nila Nanang at Tatang. Kaya naman naroon s'ya ngayon kasama ang kambal naming anak.
Gusto ko mang makita ito sa huling pagkakataon, sinabi ng doctor sa akin na baka mabinat ako kapag bumyahe pa ako para lang makita ito.
Kaya rin si Soul na ang nagprisinta na umakyat sa bundok eh.
"Ayos na ba kayo ni Von dito?" tanong ni Mommy sa akin pagpasok n'y
