Chapter 36.1

2094 Words

Malinis na ang kwarto mula sa kalat na iniwan ko noon. Sinulyapan ko ang terrace at napansin ang metal railings na nakaharang. Ngayon ay para na akong prison dito at ako pa ang mismong bumalik. Kinabukasan ay dinalhan ako ng almusal ni Manang Lot. Nang hindi na ako pinilit na bumaba nina daddy, naisip ko na siguro ay mamaya pa niya ako kakausapin. Iniisip siguro niya na baka may nalalaman na ako sa mga nangyayari at ayaw niyang malaman iyon ni mommy. Tama naman siya roon at gaya niya, ayaw ko ring malaman ni mommy. Kahit pa alam ko na darating din ang araw na malalaman niya ang lahat ito. Matapos kumain ay naligo ako at nag-ayos ng sarili. Sadya kong pinatagal ang paliligo dahil wala rin naman akong ibang gagawin. Ayaw ko namang bumaba dahil siguradong mga goons lang ang makikita ko. Nab

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD