Ayaw ko sana siyang sagutin pagkus maayos ang kaniyang pagtatanong kaya ikinikuwento ko ang buong pangyayari. Habang patuloy akong nagsasalita ay panay naman ang pag-agos nang aking mga luha. At hindi ko namalayan na nakalapit na pala siya sa akin.
"I'M SORRY!" saad ni Carlos at niyakap niya ako sabay haplos sa aking likod.
"Kapalaran ko na siguro na laging masasaktan," sabi ko pa at garalgal na ang aking boses.
"Sana, Ange, bigyan mo pa ako ng isang pagkakataon. Para makabawi ako sa nagawa kong kasalanan sa 'yo," aniya at lumuhod sa aking harapan na hilam sa luha ang mga mata.
"Hindi ko alam, Carlos. Ayaw ko na, pagod na ako. Pagod na ako sa laging nasasaktan," tugon ko at patuloy ang pagbaha nang aking mga luha.
"Mahal na mahal kita, Ange. Pangakong hinding-hindi ka na masasakta
